Κόμπο στο στομάχι προκαλούν οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των ανθρώπων που κατάφεραν να επιζήσουν μετά το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και να αφηγηθούν τις δραματικές στιγμές που βίωσαν.
Πολλά ήταν τα νέα παιδιά που ταξίδευαν με τη ματωμένη αμαξοστοιχία και δυστυχώς είτε έχασαν τη ζωή τους είτε αγνοούνται ακόμα.
Νέα παιδιά ήταν κι εκείνα που επέζησαν και το πρώτο που έκαναν ήταν να σπεύσουν να απεγκλωβίσουν συνεπιβάτες τους και να σώσουν όσες περισσότερες ζωές μπορούσαν.
«Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο»
Ο Άγγελος Τσιαμούρας, 18 ετών, φοιτητής Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μετά την πρώτη φορά που θα επισκεπτόταν το καρναβάλι της Πάτρας θα βίωνε μία τέτοια τραγωδία.
Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για εκείνον.
Ο 18χρονος Άγγελος βρισκόταν στο βαγόνι Νο 6 του μοιραίου επιβατικού τρένου.
«Νιώσαμε τρία ταρακουνήματα, το ένα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο κι αμέσως καταλάβαμε σε τι κίνδυνο βρισκόμασταν» είπε στο pelop.gr.
«Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο, πέρα από το ότι έπρεπε να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Μαζί με τον φίλο μου Γιώργο τρέξαμε στα βαγόνια 3 και 4 για να σώσουμε, όσο το δυνατόν, περισσότερο κόσμο και καταφέραμε μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο. Τίποτα άλλο! Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο βαγόνι Νο 3 είδαμε πολλούς νεκρούς. Δεν μπορούσες να κάνεις, δυστυχώς, πολλά πράγματα. Η φωτιά είχε επεκταθεί. Το βαγόνι Νο 1 διαλύθηκε αμέσως, το βαγόνι Νο 2 καταστράφηκε από τη φωτιά. Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι… Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεκρών. Ελπίζω η Πολιτεία, πλέον, ν’ αναλάβει τις ευθύνες της, για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες και στο μέλλον».
