Το Θείο Δράμα κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή (18/4) με την Αποκαθήλωση που τελείται το πρωί και με την Περιφορά του Επιταφίου, η οποία γίνεται το απόγευμα.
Συγκεκριμένα, παρακολουθήστε σε απευθείας σύνδεση με τον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, τη λειτουργία για τη Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδή την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και τον Εσπερινό της Αποκαθήλωσης.
Η Μεγάλη Παρασκευή
Επισημαίνεται ότι η Μεγάλη Παρασκευή είναι η έκτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η Παρασκευή προ του Πάσχα. Μάλιστα, θεωρείται ημέρα πένθους και νηστείας για όλη τη Χριστιανοσύνη, καθώς τότε κορυφώνεται το Θείο Δράμα των Παθών του Χριστού.
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής τελείται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και ο Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως, οπότε και ο Χριστός αποκαθηλώνεται και τοποθετείται στον Επιτάφιο. Από τα ξημερώματα τις ίδιας μέρας ετοιμάζεται ο Επιτάφιος. Το βράδυ πραγματοποιείται η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου, δηλαδή ο Όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου και ακολουθεί η περιφορά του επιταφίου. Λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της ημέρας δεν τελείται Θεία Λειτουργία ούτε ακόμη και η κατανυκτική Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι αργία κατ’ έθιμο. Μετά την Αποκαθήλωση, οι πιστοί προσέρχονται στις εκκλησίες για να προσκυνήσουν και – όπως συνηθίζεται – άνδρες, γυναίκες και παιδιά περνάνε από κάτω για ευλογία. Όλη τη Μεγάλη Παρασκευή οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σε όλη την Ελλάδα και παραδοσιακά απαγορεύεται πάσα εργασία και γίνεται άλαδη νηστεία.
Μάλιστα, στην Κρήτη συνηθίζουν να βράζουν σαλιγκάρια και να πίνουν το ζουμί τους, που είναι σαν χολή. Επίσης, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας εκείνη την ημέρα, φτιάχνεται ένα ομοίωμα του Ιούδα το οποίο και καίγεται. Ακόμα, τη Μεγάλη Παρασκευή πολλοί πιστοί επισκέπτονται τους τάφους συγγενών και φίλων.
«Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην. Άξιον εστί μεγαλύνειν σε των πάντων κτίστην· τοις σοις γαρ παθήμασιν έχομεν την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς. Αι γένεαι πάσαι ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου. Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατον μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος;».
