Ολοκληρώθηκαν στο Μεσολόγγι οι εορτασμοί για τα 199η επέτειο της ηρωικής εξόδου των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Το «παρών» στους εορτασμούς έδωσαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, καθώς και ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας.
Όπως κάθε Κυριακή των Βαΐων, το Μεσολόγγι γιόρτασε την επέτειο της εξόδου των Ελεύθερων Πολιορκημένων, όπως τους αποκάλεσε ο εθνικός ποιητής. Ήταν 10 Απριλίου του 1826 όταν όσοι βρίσκονταν εγκλωβισμένοι εντός των τειχών της πόλης, προτίμησαν μια ηρωική έξοδο από την παράδοση στα χέρια των πολιορκητών.
Χιλιάδες συμμετέχοντες από την Ελλάδα και το εξωτερικό συμμετείχαν στη λιτανευτική πομπή προς τον Κήπο των Ηρώων, την οποία ακολουθήσε και ο κ. Τασούλας, ο οποίος κατέθεσε στεφάνι και βράβευσε τους νικητές και νικήτριες του 77ου δρόμου Θυσίας.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε εκπροσωπώντας την κυβέρνηση ο κ. Δένδιας.
Νωρίς το πρωί τελέστηκε δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, χοροστατούντος του μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά.
Δείτε εικόνες από τις εκδηλώσεις στο Μεσολόγγι:
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – EUROKINISSI
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – EUROKINISSI
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – EUROKINISSI
Τασούλας: Το Μεσολόγγι ήταν μία ορμή και μία πνοή για την επανάσταση
Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, μεταξύ άλλων τόνισε ότι «το Μεσολόγγι ήταν μία ορμή και μία πνοή για την επανάσταση. Είναι όμως και μία έμπνευση για όλους εμάς. Και πως λέει ο Παλαμάς το Μεσολόγγι. Το λέει η χαρά της ιστορίας και το λέει άχρονη θύμηση. Μπαίνοντας στο πάρκο των ηρώων, καταλαβαίνεις τι σημαίνει άχρονη θύμηση.
»Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος εξαφανίζεται και ό,τι συνέβη πριν 199 χρόνια είναι σαν να συνέβη χθες. Και αυτή η άχρονη θύμηση και αυτή η χαρά της δικαιωμένης ιστορίας σήμερα μας εμπνέει, γιατί ξέρουμε πώς ξεκινήσαμε, ξέρουμε πού χρωστάμε, χρωστάμε στους ελεύθερους πολιορκημένους την ελευθερία, την προκοπή, τις επιδιώξεις μας και τις φιλοδοξίες μας. Και τους χρωστάμε και κάτι ακόμη μεγαλύτερο. Ότι αν χρειαστεί, όπως και εκείνοι, αν κινδυνεύσουν ο οίκος μας και η τιμή μας θα τα προστατεύσουμε ανυποχώρητα».
Όπως πρόσθεσε ο ΠτΔ, «αυτή η ανυποχώρητη απόφασή μας να προστατεύσουμε την τιμή και τον οίκο μας, συμβολίστηκε σήμερα εδώ από την παρουσία όχι μόνο του λαού του Μεσολογγίου, αλλά λαού από όλη την Ελλάδα. Και αυτήν την τιμή προς τη μνήμη τους συμβόλισε το στεφάνι που είχα την υπέρτατη τιμή να καταθέσω εν ονόματι του ελληνικού λαού στη μνήμη των Ελεύθερων Πολιορκημένων».
Δένδιας: Ηχηρό το παράδειγμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στο Μεσολόγγι
Κάλεσμα προς τους νέους, «να καταδυθούν στο γενετικό τους υλικό, να συνδιαλλαγούν, να συνομιλήσουν με το ελληνικό και χριστιανικό παρελθόν τους, να το αγαπήσουν, να το συντηρήσουν με πάθος και να διαγνώσουν το ηχηρό παράδειγμα που οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι προσέφεραν», απηύθυνε ο Νίκος Δένδιας, εκφωνώντας τον πανηγυρικό της ημέρας, μετά το τρισάγιο που τελέστηκε στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι.
Παράλληλα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας τόνισε ότι «οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι επέδειξαν και απέδειξαν ότι η πατρίδα δημιουργείται και επιβιώνει μόνο με ανιδιοτελή προσφορά αίματος, ως οι αμνοί του σύγχρονου Ελληνισμού, διότι από τη θυσία τους προήλθε η επέμβαση στο Ναβαρίνο που έσωσε την Επανάσταση».
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας του κ. Δένδια:
«Αποτελεί μέγιστη τιμή να παρίσταμαι όχι μόνο ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, αλλά και ως απλός Έλληνας πολίτης, στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, στην 199η Επέτειο της Εξόδου.
Ο Διονύσιος Σολομός, με την ποιητική του μεγαλοφυία απέδωσε στους Υπερασπιστές του Μεσολογγίου τον λεκτικά αντιφατικό, αλλά βαθύτατα πραγματικό χαρακτηρισμό των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Με τον χαρακτηρισμό αυτό, διήλθαν την πύλη της εθνικής μνήμης, της εθνικής αλήθειας. Γιατί αλήθεια στα ελληνικά είναι η άρνηση της λήθης, της λησμονιάς. Είναι η διατήρηση της μνήμης στο σήμερα και κυρίως στο αύριο.
Η Έξοδος του Μεσολογγίου δεν τιμάται ως ένα απλό σημαντικό ιστορικό γεγονός. Δεν μνημονεύεται μόνο ως αυτό που κυρίως μόχλευσε τον Φιλελληνισμό. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους Φιλέλληνες που πολέμησαν εδώ.
Το γεγονός όμως έχει ευρύτερη, πολύ ευρύτερη σημασία. Αφορά την εδραία πίστη στην ελευθερία του ανθρώπου.
Η κοφτή, χωρίς μεγαλοστομίες, από κοινού απάντηση των λιμοκτονούντων, στην αγγλική διαμεσολάβηση που υπήσχετο ψωμί, φάρμακα και αμνηστία έναντι της παράδοσης, αποτελεί παρακαταθήκη αξιοπρέπειας: “Έχομεν διοίκησιν της οποίας ακολουθούμεν τας διαταγάς, χρεωστούντες και να πολεμούμεν και να αποθνήσκωμεν”.
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι κατέβαλαν ενσυνειδήτως και αγογγύστως υπέρτατο φόρο. Ως αντίτιμο εισόδου, “μετά δάφνης”, στην αιωνιότητα της συλλογικής μνήμης του ελληνικού έθνους.
Με πλήρως διαφορετική διαδρομή ζωής, την ίδια επιλογή εξέφρασε ιδίως με τον θάνατό του στο Μεσολόγγι, ο Λόρδος Βύρων (Byron). Ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές παγκοσμίως, ίσως ο κύριος εκφραστής του κινήματος του Ρομαντισμού.
“The land of honourable Death is here” (“Η γη του έντιμου Θανάτου είναι εδώ”), διακηρύσσει στο ποίημα του “On this day I complete my Thirty Sixth Years” (αυτή την ημέρα συμπληρώνω τα 36 μου χρόνια), προφητικά στις 22 Ιανουαρίου 1824, λίγους μήνες πριν πεθάνει, στις 19 Απριλίου 1824. Δεν εισήλθε στο 37ο έτος της ζωής του.
Πέθανε εδώ, στο Μεσολόγγι, στου Μάρκου το χώμα, όπου βγήκε η Μεγάλη του Μπάιρον ψυχή, όπως γράφει στο Α’ σχεδίασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων ο μέγας Σολωμός.
Απευθύνομαι στους νέους Έλληνες. Αυτών η γνώμη και η γνώση έχουν κυρίως σημασία για το μέλλον της χώρας. Κατανοώ πλήρως την κόπωση, ίσως και την αποστροφή που διακατέχει τη νέα γενιά από τους κενόδοξους, ανούσιους πανηγυρικούς που ακούνε από τα σχολικά τους χρόνια. Κατανοώ πλήρως την απομυθοποίηση και αποιεροποίηση των πάντων που προκαλούν συμβαίνοντα στην ελληνική κοινωνία. Παρακαλώ όμως θερμά τις νέες Ελληνίδες και τους νέους Έλληνες, παρακαλώ να δουν μέσα από την ομίχλη του σήμερα. Παρακαλώ να δουν με τα μάτια της ψυχής τους, διότι μόνο έτσι διαφαίνεται αυτό που ο Ελύτης περιγράφει ως “Μακρινή Πατρίδα · Ρόδο μου Αμάραντο”.
Παρακαλώ να καταδυθούν στο γενετικό τους υλικό, να συνδιαλλαγούν, να συνομιλήσουν με το ελληνικό και χριστιανικό παρελθόν τους, να το αγαπήσουν, να το συντηρήσουν με πάθος, να διαγνώσουν οι νέοι Έλληνες το ηχηρό παράδειγμα που οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι προσέφεραν.
Οι Μεγάλοι Νεκροί μιλούν και αν θέλεις κανείς μπορεί να τους ακούσει, είχε πει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στην πατρίδα μου, την Κέρκυρα, μιλώντας σε εκείνην την περίπτωση, για έναν άλλον “άγιο” του Ελληνισμού, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Οι μαχόμενοι εδώ στο Μεσολόγγι δεν υπήρξαν αποδέκτες της οιασδήποτε κρατικής παροχής. Άλλωστε δεν υφίστατο κράτος. Υπήρξαν πολίτες της Ελλάδας προ της ύπαρξης της ελληνικής Πολιτείας. Αμόρφωτοι οι πλείστοι, ασθενείς οι πλείστοι, τραυματίες οι πλείστοι, περιδεείς, λιμοκτονούντες, εξαθλιωμένοι οι πάντες, βρέθηκαν προ του μεγάλου πελάγους υπαρξιακής επιλογής.
Και ηρέμως και ελευθέρως επέλεξαν. Επέλεξαν με το αίμα των ιδίων, και ακόμα δυσκολότερα, επέλεξαν με το αίμα των οικογενειών τους. Επέλεξαν υπέρ Επανάστασης που έπνεε τα λοίσθια. Επέλεξαν υπέρ Πατρίδας που υπήρχε μόνο στην ψυχή τους. Επέλεξαν υπέρ εν τη γενέσει εθνικού αφηγήματος που υπήρχε μόνο στην καρδιά τους. Επέλεξαν να δώσουν για μια μελλοντική Πατρίδα τα πάντα, χωρίς την παραμικρή ελπίδα να λάβουν οτιδήποτε.
Έτσι οι αμόρφωτοι, οι ασθενείς, οι τραυματίες, οι εξαθλιωμένοι, οι περιδεείς, οι λιμοκτονούντες, κατέστησαν άνθρωποι με Α κεφαλαίο. Εκ του “Άνω Θρώσκω”, που σημαίνει κοιτάω ψηλά. Κατέστησαν Έλληνες με Ε κεφαλαίο. Πριν καν υπάρξει η νέα Ελλάς.
Επέδειξαν και απέδειξαν ότι η πατρίδα δημιουργείται και επιβιώνει μόνο με ανιδιοτελή προσφορά αίματος. Ως οι αμνοί του σύγχρονου Ελληνισμού, διότι από τη θυσία τους προήλθε η επέμβαση στο Ναβαρίνο που έσωσε την Επανάσταση.
Η Επανάσταση του ’21 συγχρόνως με τη γενναιότητα κα τη θυσία εμπεριέχει ιστορίες ταπεινές, διαφθορά, εμφύλιους, ιστορίες ντροπής. Η Ιστορία της Ελλάδας εμπεριέχει ακραίες αντιφάσεις. Το ύψος και το βάθος. Την εθνική αρετή κα την εθνική μειοδοσία.
Την εθνική προσφορά και την ακραία διαφθορά. Μέσα από τις διαχρονικές ακραίες αντιφάσεις ως δωρική στήλη υψώνεται προς τον ουρανό η μνήμη των Ελεύθερων Πολιορκημένων για να δηλώσει έναν ευγενέστερο δυνητικά προορισμό για τους Έλληνες.
Για τον λόγο αυτό, “Των Ελλήνων αυτών των Ελεύθερων Πολιορκημένων το Μέγα Μνημόσυνον”, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Γεώργιος Βλάχος στην Καθημερινή της 9ης Απριλίου 1933, ανεξάρτητα από τη συγκυρία θα ευρίσκει τους Έλληνες όλους, τους αληθινούς, τους υγιείς, τους κληρονόμους των εθνικών παραδόσεων, γονυπετείς και γονυκλινείς προ της μνήμης τους.
Όσα χρόνια και αν παρέλθουν, όσος καιρός και αν περάσει, αυτοί που εκπροσωπούν την Ελλάδα θα έρχονται εδώ με φύλλα δάφνης, αυτά τα οποία θα συλλέγει από την ελεύθερη γη ευγνώμων η ψυχή των Ελλήνων, για να τα καταθέτουν εδώ την Επέτειο της Εξόδου, εις το χώμα που επότισαν τα τιμιώτερα αίματα που έρρευσαν σε αρτηρίες Ελλήνων, εις το χώμα το οποίο δόξασε η πιο τρομακτική θυσία, εις το χώμα το οποίο αγίασε η πλέον ιδανική αρετή, εις το χώμα των Επισκόπων Ιωσήφ και Πορφυρίου, εις το χώμα του Ραζή, του Κίτσου Τζαβέλλα, του Μάρκου Μπότσαρη. Εις το χώμα του Λόρδου Βύρωνα, εις το χώμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων, εις το χώμα της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου».
