Για την υπόθεση του γνωστού ηθοποιού-σκηνοθέτη, τη Λίνα Μενδώνη, αλλά και τα σεξουαλικά εγκλήματα που σχετίζονται με ανηλίκους, μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 ο Θάνος Ασκητής.
«Όταν κατέχεις μια δημόσια θέση, πρέπει από μόνος σου να οριοθετείς τον εαυτό σου και να φεύγεις. Να παραιτείσαι, αν αισθάνεσαι ότι έχεις πάθη ή κάποιες διαταραχές ή συμπεριφορές», είπε αρχικά ο διδάκτορας της ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στον τομέα της Κοινωνικής Ψυχιατρικής και συνέχισε:
«Διότι, μπορεί να ήταν ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, μπορεί να είχε, δηλαδή, πάρα πολλά στοιχεία θετικής αναγνώρισης, αλλά, στην πραγματικότητα, η σχέση του με την εξουσία ήταν μια υπόθεση που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να την κρίνω. Διότι δεν γνωρίζω πώς ήταν αυτή η σχέση».
Για Μενδώνη: «Όταν κατέχεις δημόσια θέση, πρέπει να παραιτείσαι»
Ερωτηθείς για την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, απάντησε πως «δεν ξέρω αν τον κάλυπτε ή αν γνώριζε. Ξέρω, όμως, ότι, όταν κάτι είναι μεμπτό, αυτόματα, όταν κατέχεις δημόσια θέση, πρέπει να παραιτείσαι».
«Το “είναι επικίνδυνος άνθρωπος” ήταν λάθος, διότι προδικάζει τη δικαιοσύνη», προσέθεσε.
Όσον αφορά στο ζήτημα της πρόληψης, ο κ. Ασκητής επέκρινε την Πολιτεία, επειδή δεν έχει υιοθετήσει τη Σεξουαλική Αγωγή στα ελληνικά σχολεία, κι επειδή δεν έχει εκπαιδεύσει τους γονείς να έχουν καλύτερη συναισθηματική επικοινωνία με τα παιδιά τους.
Πρόβλημα για την κοινωνία ένα άτομο που αποκλίνει σεξουαλικά
«Η σεξουαλικότητα είναι ένα πολύπλοκος μηχανισμός στην ανθρώπινη κοινωνία, στη συμπεριφορά μας -και όχι στον προσανατολισμό μας- και στη βιολογία.
Η σεξουαλικότητα αποτελείται από τη βιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου των νεογνών από την ψυχοσωματική λειτουργία και ανάπτυξη του ανθρώπου από την παιδική στην εφηβική περίοδο και τέλος από την κοινωνία.
Η κοινωνία, δηλαδή, με τη νομοτέλεια, τα πρότυπα και στις συμπεριφορές που χαρακτηρίζει το ηθικό, το πολιτισμικό και το λειτουργικό μέρος της ζωής.
Ένας άνθρωπος, ο οποίος εμφανίζει μία απόκλιση της σεξουαλικής συμπεριφοράς -και όχι του προσανατολισμού- αποτελεί πρόβλημα σε επίπεδο κοινωνίας, δηλαδή, εκτίθεται απέναντι στην κοινωνία και ασφαλώς, όταν η συμπεριφορά του χαρακτηρίζεται από πράξεις ανώριμης συναισθηματικής επένδυσης, όπως είναι η σεξουαλική εμπλοκή μ’ ένα παιδί», σημείωσε ο κ. Ασκητής και εξήγησε:
«Οι διαταραχές, δηλαδή ή οι παρεκκλίσεις, οι παραφιλίες, δημιουργούν δυσλειτουργίες στη ψυχική σχέση του ενήλικα με τον ενήλικα -διότι η σεξουαλική πράξη είναι επαφή ενήλικα με ενήλικα και απαιτεί συναίνεση, κυρίως αξιοπρέπεια της προσωπικότητας και όχι προσβολή της ψυχικής ή σωματικής υγείας- τότε πάμε σε παθολογικές συμπεριφορές που κυριαρχούν δύο συναισθήματα:
Το ένα είναι η παρόρμηση και το άλλο είναι το έντονο σεξουαλικό πάθος. Αυτά τα δύο φαίνεται ότι αναστέλλουν την κριτική σκέψη του ανθρώπου να οριοθετήσει τη συμπεριφορά του και να προστατεύσει το εαυτό του.
Κάθε, λοιπόν, κοινωνική συμπεριφορά που σημειολογείται ως αρνητική, σημαίνει ότι το άτομο έχει εκτεθεί απέναντι στον εαυτό του, αλλά, κυρίως, έχει διαγράψει μία συμπεριφορά η οποία δεν μπορεί να επενδυθεί ψυχικά, να συνδεθεί, όπως είναι ένα παιδί.
Δηλαδή, ο “παιδεραστής”, με την παλιά, αρχαία ελληνική λέξη, δηλαδή, αυτός που κάνει έρωτα με ένα παιδί, ο παιδόφιλος, με τη σύγχρονη εντυπολογία, αυτός που είναι φίλος του παιδιού αλλά, ουσιαστικά, δεν αποσκοπεί στη φιλία, αλλά στη σεξουαλική του εμπλοκή, είναι ήδη παθολογία».
