Το τελευταίο αντίο θα πουν σήμερα συγγενείς και φίλοι στον θρυλικό «Ξανθό», Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή την Τετάρτη στα 78 του χρόνια.
Η κηδεία του θα τελεστεί σήμερα το απόγευμα στις 17:00 στην τελευταία του κατοικία στη Θέρμη. Πριν, όμως, από αυτό, η σορός του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο «Αλεξάνδρειο».
Χθες τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στον Άγιο Ιωάννη στην Βούλα (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).
Στο γήπεδο όπου έγραψε χρυσές σελίδες ιστορίας με τον Άρη, είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής της μεγάλης ομάδας τη δεκαετία του ’80. «Η απώλεια του Γιάννη Ιωαννίδη συγκλόνισε το πανελλήνιο και φυσικά την οικογένεια του ΑΡΗ. Λίγο πριν συνοδευτεί στην τελευταία κατοικία του, δεν είναι δυνατόν να μην επισκεφθεί για τελευταία φορά το “σπίτι” του.
Η ΚΑΕ ΑΡΗΣ Midea καλεί τους φίλους της ομάδας αύριο στις 15:30 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, για να αποχαιρετήσουμε όλοι μαζί τον ανυπέρβλητο “Ξανθό”, η σορός του οποίου θα βρεθεί στο γήπεδο που δόξασε και δοξάστηκε, πριν την ταφή του στα κοιμητήρια Θέρμης.
Το “παρών” στο Αλεξάνδρειο θα δώσουν η διοίκηση της ΚΑΕ ΑΡΗΣ Midea, σύσσωμη η ομάδα μας, καθώς και παλαίμαχοι καλαθοσφαιριστές που συνέδεσαν το όνομά τους με τον Γιάννη Ιωαννίδη.
Όλοι στο “Παλέ” για να αποχαιρετήσουμε τον θρυλικό “Ξανθό” όπως του αξίζει, στο “σπίτι” του!», ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωση του Άρη.
Ο συγκινητικός επικήδειος της κόρης του
Ρίγη συγκίνησης σε όλους τους παρευρισκόμενους σκόρπισε η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη, στον επικήδειο που εκφώνησε κατά τη διάρκεια της επιμνημόσυνης δέησης.
Μάλιστα, η κόρη του επέλεξε τους στίχους από ένα αγαπημένο τραγούδι του «ξανθού», από την πιστή φίλαθλο του Άρη και της Εθνικής ομάδας, Μαρινέλας, για να τον αποχαιρετήσει.
«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου…
Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.
Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα…
Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.
Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.
Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου…
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες…
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο.
Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει: «’Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι». Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
