Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Χρήστος Παπαδόπουλος, γνωστός ως αρχηγός της «Εταιρείας Δολοφόνων», της εγκληματικής οργάνωσης που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 προσέγγιζε ηλικιωμένους κι εν συνεχεία τους δολοφονούσε, ώστε τα μέλη της να επωφεληθούν από τις διαθήκες τους, τις οποίες πλαστογραφούσαν.
Η υπόθεση είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη και αποτέλεσε μια πρωτοφανή εγκληματική περίπτωση στα δικαστικά χρονικά της Ελλάδας. Η δράση της οργάνωσης αποκαλύφθηκε το Πάσχα του 1987.
Αρχηγός της συμμορίας ήταν ο 51 ετών τότε δικηγόρος, Χρήστος Παπαδόπουλος, ένας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας, πρότυπο επιτυχημένου πολίτη, πρώην δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, οικογενειάρχης και πατέρας τριών παιδιών.
Πώς δρούσε η συμμορία
Η οργάνωση ξεκινούσε με την εύρεση θυμάτων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ειδικότερα, άτομα μεγάλης ηλικίας, με οικονομική επιφάνεια, χωρίς στενά συγγενικά πρόσωπα, που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Μετά τον εντοπισμό τους, περνούσαν στη φάση της προοδευτικής προσέγγισης των υποψηφίων θυμάτων, με στόχο την απόκτηση της εμπιστοσύνης τους με διάφορα μέσα. Μόλις επιτύγχαναν το σκοπό τους, προχωρούσαν στην πλαστογράφηση των διαθηκών των ηλικιωμένων στόχων τους και ακολούθως, στη θανάτωσή τους, με τρόπο που να μοιάζει φυσική κατάληξη.
Στο τελικό στάδιο δημοσίευαν τις διαθήκες με τη βοήθεια του κυκλώματος συνεργατών που ήταν απαραίτητοι στην ολοκλήρωση των σχεδίων τους, όπως συμβολαιογράφοι, δικαστικοί επιμελητές και διάφοροι ψευδομάρτυρες. Η ποιότητα της παραχάραξης ήταν τέτοια, που ακόμα και οι γραφολόγοι δεν κατάφεραν με την πρώτη ματιά να αντιληφθούν ότι οι επίδικες διαθήκες ήταν πλαστές και ως εκ τούτου δεν εξέφραζαν την τελευταία επιθυμία των θανόντων.
Η απόδραση και η νέα σύλληψη
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος καταδικάστηκε σε 8 φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη, ποινή η οποία δεν εκτελέστηκε και μετατράπηκε σε ισόβια. Εξέτισε το μεγαλύτερο μέρος της ποινής του στις φυλακές Κέρκυρας μέχρι το Πάσχα του 2001, οπότε και έλαβε άδεια, αλλά δεν επέστρεψε. Λίγους μήνες αργότερα, η αστυνομία τον εντόπισε να διαμένει σε διαμέρισμα της Κυψέλης στην Αθήνα, λίγα μόλις μέτρα από τα δικαστήρια της Σχολής Ευελπίδων.
Εν συνεχεία, μεταφέρθηκε στις φυλακές Διαβατών για να αποφυλακιστεί τελικά το 2008, κατόπιν σχετικής αίτησης που επέβαλε. Τον Ιανουάριο του 2010 άνοιξε γραφείο, προκειμένου να ξεκινήσει, όπως ισχυρίστηκε, μια νέα φάση στη ζωή του, ασχολούμενος με φορολογικές, διοικητικές και τελωνειακές υποθέσεις. Τον Ιούλιο του 2011, όμως συνελήφθη εκ νέου στην περιοχή Μενιδίου, κατηγορούμενος για την απαγωγή μιας 57χρονης γυναίκας, με σκοπό να καρπωθεί την περιουσία της.
