Ενεργό ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε το 1973 η Μέλπω Λεκατσά, ως φοιτήτρια της φαρμακευτικής, καθώς ήταν μεταξύ αυτών που έστησαν μέσα στον χώρο του Πολυτεχνείου το πρόχειρο φαρμακείο και περιέθαλπταν τους τραυματισμένους φοιτητές.
Μετά τη φονική καταστολή της εξέγερσης, συνελήφθη και βασανίστηκε στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ακριβώς 50 χρόνια μετά η Μέλπω Λεκατσά μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό Open για δύο από τους βασανιστές της, τους οποίους συνάντησε τυχαία μετά από χρόνια.
Τον πρώτο, που ήταν εκ των ταγματαρχών που έδιναν τις εντολές για τα βασανιστήρια, τον είδε τυχαία στη λαϊκή αγορά της Νέας Ιωνίας. «Ήταν με τη σύζυγό του και της κουβαλούσε τα ψώνια, κάνοντας τον καλό χριστιανό και τον καλό οικογενειάρχη», είπε και αποκάλυψε πως ήταν ο άνθρωπος που στο κελί των βασανιστηρίων την αποκαλούσε ως «πόρνη».
Τον δεύτερο, που ήταν δεσμοφύλακας και εκτελούσε τα βασανιστήρια, τον συνάντησε τυχαία όταν μπήκε στο φαρμακείο της ένα βράδυ που διανυκτέρευε για να πάρει αντιβίωση. «Τον είδα μετά από δέκα χρόνια στο φαρμακείο. Είχα διανυκτέρευση και μου ζήτησε αντιβιοτικό, μάλλον, για το παιδί του. Μου είπε ότι δουλεύει στον ΟΤΕ σε κάποιο νησί του Αιγαίου και είναι πολύ καλός οικογενειάρχης», περιγράφει η Μέλπω Λεκατσά και συνεχίζει: «Τι μου τα λες; Θα σε εξυπηρετήσω γιατί είμαι εν υπηρεσία για τη δημόσια υγεία. Πάρ’ το και εξαφανίσου, χωρίς να μου ζητήσει συγγνώμη», του απάντησε.
Είναι ειδικής «κατασκευής» τα άτομα που διαλέγανε για να γίνουν βασανιστές τόνισε η Μέλπω Λεκατσά και σημείωσε: «Δεν συγχωρώ τους βασανιστές μου. Το ξύλο να το συγχωρέσω. Δεν συγχωρώ όταν έχουν πεθάνει 48 φοιτητές στο Πολυτεχνείο. Δεν μπορώ να συγχωρέσω. Πιστεύω στη δικαιοσύνη της ζωής».
