Σήμερα στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών βρεθήκαμε λίγο πριν την Αυλαία στην πολύκροτη δίκη του σκηνοθέτη, Κώστα Κωστόπουλου, που κατηγορείται για τον καταγγελλόμενο βιασμό της ηθοποιού, Έλενας Αθανασοπούλου, ο οποίος ήρθε στο φως, μετά το κίνημα MeToo.
Η αίθουσα του Δικαστηρίου ήταν κατάμεστη, και τα φώτα ήταν προσανατολισμένα στην εισαγγελική πρόταση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών, Στέφανου Μπαξεβάνη, ο οποίος έκλεψε τις εντυπώσεις τουλάχιστον του πολυπληθούς κοινού, με το οποίο ήταν κατακλυσμένη η αίθουσα του Δικαστηρίου, ενώ σε άλλους προκάλεσε κάποια αμηχανία.
Λίγο προηγουμένως, διατάχθηκε η έξοδος του πατέρα της καταγγέλλουσας από την αίθουσα του Δικαστηρίου, λόγω διαπληκτισμού.
Ο Εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του κατηγορουμένου από την κατηγορία του βιασμού, που αντιμετωπίζει, χρησιμοποιώντας συνεχώς ρήσεις μεγάλων ανδρών, για να καταλήξει στο ερώτημα, που απηύθυνε στο ακροατήριο, στους Δικαστές και Ενόρκους: «Τι επιτέλους θέλει μία γυναίκα;».
Ξεκίνησε την αγόρευσή του, λέγοντας ότι τα «κορίτσια» που έρχονται σε συναινετική επαφή, μπορεί μετά να καταγγείλουν τον άνδρα, χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις, και αυτό γίνεται πολύ συχνά. Αναφέρθηκε στη δικονομική μεταχείριση του κατηγορουμένου, κατά την προδικασία, διερωτώμενος «Γιατί έμεινε στη χώρα εάν είναι ένοχος; Δεν θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να φύγει;».
Συνέκρινε την υπόθεση του κατηγορουμένου και άλλων υποθέσεων βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης, που έχουν απασχολήσει την επικαιρότητα και αναδείχθηκαν από το κίνημα MeToo, με τους Serial Killer και τους ληστές, αναφέροντας ότι «ένας ληστής θα ξανακάνει ληστείες, ένας παιδόφιλος θα διαπράξει ξανά έγκλημα παιδικής πορνογραφίας, ένας παιδεραστής θα βιάσει ξανά ένα παιδί, ένας βιαστής, όμως, ένας αδίστακτος βιαστής, όχι ο κατηγορούμενος, που είναι αθώος, και καταστράφηκε η καριέρα του για μία πενταετία», όπως είπε.
Πρόσθεσε ότι στην περίπτωση του κατηγορουμένου δεν υπήρξε καμία άλλη καταγγελία μετά.
Σχετικά με την καταγγέλλουσα, ανέφερε ότι ήταν ψυχρή στη διαδικασία, χωρίς κανένα συναίσθημα, και σύμφωνα με τον ίδιο του έδειξε ότι δεν βίωσε το συγκεκριμένο συμβάν που κατήγγειλε. Αντιθέτως, ανέφερε ότι κατά τη γνώμη του πέρασαν και οι δύο καλά, την μία φορά που ήρθαν σε επαφή, γιατί η δεύτερη είναι εριζόμενη.
Αντιθέτως, αναφερόμενος στις μάρτυρες, Γιαννάτου και Διδασκάλου, ανέφερε ότι είχαν συναίσθημα, καθώς μπορεί να υποδύθηκαν και ρόλο, ως ηθοποιοί.
Κάνοντας αναδρομή σε όσα κατέθεσε η κυρία Γιαννάτου, η οποία απάντησε ότι ήταν βιασμός, ο Εισαγγελέας με στόμφο ρώτησε το ακροατήριο: «Πως το βίωσε η κυρία Αθανασοπούλου; Τι υπέστη η κυρία Αθανασοπούλου;».
Κι έδωσε ο ίδιος την απάντηση: «Ήταν κάτι που ξεκίνησε συναινετικά και τελικά κατέληξε σε αυτό που είπε ο Φρουντ: Τι πραγματικά θέλει μία γυναίκα;».
Τότε, το ακροατήριο συμπάσχοντας με τον Εισαγγελέα, επαναλάμβανε την ίδια φράση, με κάποιους θεατές να είναι αμέτοχοι και προβληματισμένοι με το πως εξελισσόταν η διαδικασία.
Εν συνεχεία, ο Εισαγγελέας αναφέρθηκε στον Βεργίλιο, λέγοντας ότι σέβεται κάθε γυναίκα σα να ήταν μητέρα του, και αφού διερωτήθηκε γιατί δεν το κατήγγειλε εγκαίρως η φερόμενη ως παθούσα, έδωσε ο ίδιος την απάντηση: «Μήπως έχει δίκιο ο Σαίξπηρ; Να το αποδώσουμε σε αστάθεια;».
Επικαλέστηκε τα κενά μνήμης, όπως είπε, της καταγγέλλουσας, τα έτη 2010-2012, και κατέληξε να πει ότι βάσει της καταγγελίας της θα έπρεπε να βρεθεί ένας μάρτυρας, «σερβιτόρος, κανένας μετρ», για να την μεταφέρει, αφού λιποθύμησε. Πρόσθεσε «Δεν μπορεί κάποιος να είναι επάνω σου κι εσύ να μην το θυμάσαι. Δεν μπορούν να ταιριάξουν αυτά».
Πριν καταλήξει στην αθωωτική του πρόταση, ανέφερε ότι «ο κατηγορούμενος θα μπορούσε να προτείνει ρόλο στην παθούσα για να την εκμεταλλευτεί», αλλά δεν το έκανε. Έδωσε και πάλι ο ίδιος την απάντηση: «Ένας άντρας χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να προσεγγίσει μία γυναίκα…Δόξα, φήμη, χρήματα…αλλά εκείνος δεν το έκανε. Απλώς πέρασε καλά, όπως πέρασε και η κοπέλα».
Δεν παρέλειψε να στραφεί και σε βάρος της καταγγέλλουσας, λέγοντας ότι όφειλε να προστατεύσει και τα επόμενα θύματα, εάν ήταν αληθής η καταγγελία της, και την ίδια στιγμή συνέκρινε την υπόθεσή της με γνωστή «ομοιοπαθή», όπως είπε, «από Θεσσαλονίκη», αναφερόμενος στην υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα, καταλήγοντας με την φράση «Όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η κατάληξη της κοπέλας από την Θεσσαλονίκη».
Στο τέλος της πρότασής του, αφού ο ίδιος είπε ότι δεν πείστηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου, έκανε μία ιστορική αναδρομή στα Βασανιστήρια, που έχουν καταργηθεί, στον Μεγάλο Φρειδερίκο, και στην ποινή υπόνοιας, στην προσωρινή απαλλαγή από την ποινή, έως ότου συλλεχθούν τα αναγκαία στοιχεία, στον Αυτοκράτορα Τραϊανό, και είπε ότι έχει πολλές αμφιβολίες «Γιατί δεν ήταν μπροστά».
Κατακρίνοντας και την κοινή γνώμη, που σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση είναι η χειρότερη όλων γνώμη, πρότεινε την απαλλαγή του κατηγορουμένου, δεχόμενος τα χειροκροτήματα του κοινού, λίγο πριν πέσει η Αυλαία της δίκης.
Το Δικαστήριο διέκοψε τη δίκη για 11-06, οπότε θα ακολουθήσουν οι αγορεύσεις των συνηγόρων υποστήριξης της κατηγορίας και υπεράσπισης.
