Τον συναντήσαμε το πρωί της 10ης Ιουλίου στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» λίγο πριν την «αγαπημένη» του πτήση. Συνεπής κάθε Δευτέρα στο ραντεβού του με τους ταξιδιώτες που θέλουν να γνωρίσουν τη πρωτεύουσα της Καταλωνίας. Τη Βαρκελώνη.
Ο Αλέξανδρος Καραγκούνης έχει δύο επαγγελματικές ιδιότητες. Είναι ξεναγός και ταυτόχρονα σωματοφύλακας διασήμων. Μία εβδομάδα πριν τη συνάντησή μας, έζησε το… θάνατό του στην ίδια πτήση της Aegean. Μαζί με ακόμα 155 επιβάτες και έξι μέλη πληρώματος βίωσε πως είναι μία πτώση αεροσκάφους, χωρίς ευτυχώς να ζήσει και τη συντριβή του.
Μία σοβαρή βλάβη προκάλεσε αποσυμπίεση στην καμπίνα. Το οξυγόνο άρχισε να λιγοστεύει επικίνδυνα. Χρειάστηκε η σωτήρια αντίδραση του πιλότου, ούτως ώστε το θρίλερ να έχει αίσιο τέλος.
Ο Αλέξανδρος Καραγκούνης ταξιδεύει αδιαλείπτως επί 20 χρόνια, έχοντας στο «βιογραφικό» του ως ξεναγός χιλιάδες ώρες πτήσεων. Μάλιστα, το συγκεκριμένο δρομολόγιο το κάνει κάθε εβδομάδα, καθώς αναλαμβάνει τη ξενάγηση γκρουπ ταξιδιωτών στη Βαρκελώνη. Παρότι είναι εκπαιδευμένος στο Ισραήλ στη διαχείριση έκτακτων καταστάσεων (ως bodyguard) και πολυταξιδεμένος όσο λίγοι (ως ξεναγός), περιγράφει όλα όσα έζησε στην πτήση της 3ης Ιουλίου σαν μία «επιθανάτια εμπειρία».
Όταν έπεσαν οι μάσκες οξυγόνου και άρχισε η απότομη πτώση, είδε γύρω του σκηνές που μόνο σε ταινία παραπέμπουν. Πίστεψε ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Πήρε στα χέρια το κινητό του τηλέφωνο για να αποχαιρετήσει την οικογένειά του: «Ήθελα να λιποθυμήσω για να μη ζήσω τη συντριβή. Το μόνο που σκεφτόμουνα είναι να τα έχω καλά με το Θεό. Είναι στιγμές που θες δεν θες πιστεύεις στο Θεό, δεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο από την προετοιμασία σου να «φύγεις». Σκέφτεσαι ότι ίσως είσαι και τυχερός που προλαβαίνεις λίγο πριν το θάνατό σου να τα βρεις με το Θεό».
Μαρτυρία Έλληνα που έζησε τον θάνατό του στην πτήση Θεσσαλονίκη – Βαρκελώνη 1 from iEidiseis on Vimeo.
Τα λεπτά μετά την αναγκαστική προσγείωση στη Νάπολη της Ιταλίας ήταν συγκλονιστικά: «Κόσμος αγκάλιαζε τις αεροσυνοδούς που ήταν σε κατάσταση σοκ. Ο πιλότος βγήκε από το πιλοτήριο καταϊδρωμένος, λες και τον είχες βουτήξει στο νερό μέσα. Άνοιξε την πόρτα, άναψε ένα τσιγάρο και καθόταν και έβλεπε τον ουρανό. Μας είπε ότι οι πιέσεις που δεχτήκαμε ήταν τεράστιες και ότι εάν δεν ενεργούσε έτσι θα χανόμασταν».
Η εμπειρία αυτή δεν πτόησε πάντως τον έμπειρο ξεναγό, ο οποίος συνεχίζει κανονικά τις ξεναγήσεις στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας, ενώ παράλληλα είναι εν ενεργεία bodyguard διάσημων προσωπικοτήτων που επισκέπτονται την Ελλάδα. Κατά την παρουσία τους στη χώρα μας γίνεται η «σκιά» τους. Κατά το παρελθόν έχει υπάρξει -μεταξύ άλλων- σωματοφύλακας του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, της Ρόμπιν Ριάνα, του Τζέιμι Φοξ και του Άαρον Έκχαρτ.
Ο Αλέξανδρος Καραγκούνης αφιέρωσε μισή ώρα για να μας δώσει συνέντευξη για την πτήση-θρίλερ της 3ης Ιουλίου 2023, κατά τη διάρκεια διαλείμματός σε ξενάγηση που έκανε σε Έλληνες ταξιδιώτες στο «Ισπανικό Χωριό» της Βαρκελώνης.
Είδε το θάνατό του
«Φύγαμε με ένα από τα καινούργια αεροπλάνα της Aegean, ήταν όλα καλά, η επιβίβαση, η απογείωση, πετούσαμε για περίπου μιάμιση ώρα, ήμασταν δηλαδή περίπου στη μέση της διαδρομής, οι καιρικές συνθήκες ήταν τέλειες, το αεροπλάνο δεν κουνούσε καθόλου. Την ώρα που περνούσαμε την Ιταλία, προς το τελείωμα της Ιταλίας, εγώ καθόμουν σε μία σειρά με έναν ακόμα επιβάτη δίπλα μου.
Μαρτυρία Έλληνα που έζησε τον θάνατό του στην πτήση Θεσσαλονίκη – Βαρκελώνη 1 from iEidiseis on Vimeo.
Εκεί που μιλούσα με τον διπλανό μου και ήμασταν στα 33.000 πόδια, ξαφνικά αισθάνθηκα μία ζαλάδα, μία τάση λιποθυμίας, κάτι που δεν το είχα ξανανιώσει στη ζωή μου και νόμιζα ότι εγώ έπαθα κάτι, προσπαθούσα να συνέλθω αλλά γινόταν όλο και χειρότερο, σε σημείο να κοντέψω να χάσω τις αισθήσεις μου, ένιωθα ότι λιποθυμάω. Νόμιζα ότι κάτι έπαθα εγώ, γιατί όλα έμοιαζαν φυσιολογικά γύρω μου. Κάποια στιγμή γυρνάω γύρω μου και καταλαβαίνω ότι και οι συνταξιδιώτες μου κάτι έχουν, σταμάτησαν να μιλάνε, όλοι έπιαναν το κεφάλι τους και ήταν σε μία περίεργη φάση.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν πέφτουν οι μάσκες οξυγόνου, χωρίς καμία προειδοποίηση, τις βλέπω, τρομάζω, παίρνω αμέσως μία μάσκα οξυγόνου και τη βάζω στο στόμα μου, έχοντας και την εμπειρία από άλλα ταξίδια που έχω δει ότι πρέπει να το κάνεις αυτό. Ρουφούσα, ρουφούσα, αλλά ήταν σαν να μην μου έφτανε το οξυγόνο της μάσκας και αρχίζω να έχω δυσφορία, όπως είναι όταν δεν παίρνεις αναπνοή. Οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες δεν έβαλαν όλοι τις μάσκες, δεν είχαμε κάποια ενημέρωση.
Και εκείνη τη στιγμή τσιρίζει η αεροσυνοδός «βάλτε τις μάσκες, δέστε τις ζώνες» και εμείς κοιτούσαμε απορημένοι, αναρωτιόμασταν τι συμβαίνει, ανοίγει την πόρτα από το πιλοτήριο που συνήθως είναι κλειδωμένη, κάτι λένε με τον πιλότο , η αεροσυνοδός παίρνει μία φιάλη οξυγόνου δικιά της, πάει κάθεται στη θέση της σε εμβρυακή στάση και τσιρίζει και κλαίει. Δε μιλούσε από το μικρόφωνο αλλά φώναζε ‘βάλτε μάσκες, βάλτε μάσκες τώρα’. Εκείνη τη στιγμή ακούω από τα μεγάφωνα τον πιλότο να λέει «emergency landing, emergency landing, prepare for impact».
Εμείς δεν καταλαβαίναμε, γιατί όλα γίνανε τόσο γρήγορα, και πάνω που συνειδητοποιούμε τι λέει ο πιλότος, ξαφνικά το αεροπλάνο από εκεί που βρίσκεται οριζόντια κάνει μία βουτιά όπως το τρενάκι στο λούνα παρκ, σαν να ήταν F 16, οι κινητήρες σχεδόν στο μίνιμουμ ίσα που λειτουργούσανε, κάνει τη βουτιά και να αισθάνεσαι μία τρομερή πίεση, αυτά τα G που λένε, σαν να πάει να σπάσει το κεφάλι σου, πόνο στο στήθος, πολλοί από τους συνταξιδιώτες άρχισαν να τρέχει η μύτη τους αίμα και αυτό να γίνεται επί πέντε λεπτά. Και πως το ήξερα αυτό;
Άρχισε μία αντίστροφη μέτρηση , με τον πιλότο να ανακοινώνει και να λέει ότι έχουμε πέντε λεπτά. Και αναρωτιόμαστε, πέντε λεπτά γιατί; Πέντε λεπτά για να πέσουμε; Για να σωθούμε; Γιατί έχουμε πέντε λεπτά; Εκείνη τη στιγμή κάνει την απότομη βουτιά, όλοι κοιτιόμαστε μεταξύ μας, έχουμε μία σύγχυση και μία περίεργη αίσθηση, διότι οι μάσκες δεν βγάζουν μόνο οξυγόνο, βγάζουν ένα κοκτέιλ ουσιών που περιέχει και ηρεμιστικό, δεν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει ακριβώς αλλά βλέπουμε το αεροπλάνο να πέφτει με μία τρομερή ταχύτητα, το σώμα δέχεται απίστευτες πιέσεις, οι αεροσυνοδοί τσίριζαν.
Εκείνη τη στιγμή ακούμε τον πιλότο να φωνάζει «emergency landing» και τότε καταλάβαμε ότι πέφτουμε. Μέσα από το πιλοτήριο -του οποίου η πόρτα ήταν ανοιχτή- χτυπούσε ένας συναγερμός που έλεγε ‘master warning’, έκανε έναν χαρακτηριστικό ήχο συναγερμού το πιλοτήριο. Λέμε «αυτό ήταν» και εκείνη τη στιγμή που μας είχαν μείνει τρία λεπτά, πιάσαμε όλοι τα κινητά μας τηλέφωνα, αρχίσαμε να στέλνουμε αποχαιρετιστήρια μηνύματα στους δικούς μας ανθρώπους, έγραψα και εγώ ένα μήνυμα στην οικογένειά μου, στη γυναίκα μου.
Μαρτυρία Έλληνα που έζησε τον θάνατό του στην πτήση Θεσσαλονίκη – Βαρκελώνη 1 from iEidiseis on Vimeo.
Εκείνη τη στιγμή που δεχόμαστε τις πιέσεις από την απότομη βουτιά του αεροπλάνου, ο πιλότος το ίσιωσε απότομα και ακούμε ένα «μπαμ» στον αεροδιάδρομο , μία πολύ απότομη προσγείωση και σταθήκαμε στις ρόδες. Το μήνυμα που έγραψα στη γυναίκα μου το έσβησα αμέσως γιατί δεν πρόλαβε να σταλθεί. Εάν το έστελνα θα την τρομοκρατούσα. Οι περισσότεροι επιβάτες έστειλαν μηνύματα αποχαιρετισμού.
Όταν φτάσαμε στο έδαφος οι αεροσυνοδοί ήταν σε κατάσταση σοκ, τις αγκάλιαζαν επιβάτες από το αεροπλάνο για να τις συνεφέρουν. Τότε βγήκε και ο πιλότος από το πιλοτήριο καταϊδρωμένος λες και τον είχες βουτήξει στο νερό μέσα, ανοίγει την πόρτα, ανάβει ένα τσιγάρο και κάθεται και βλέπει τον ουρανό.
Εγώ πίστεψα ότι έζησα τα τελευταία πέντε λεπτά της ζωής μου. Φοβόμουν αλλά δεν ένιωθα τρόμο. Σκεφτήκαμε ότι είναι τα τελευταία λεπτά της ζωής μας, λέμε αυτό ήτανε, ήμασταν προετοιμασμένοι για μία πρόσκρουση. Κάποιοι είχαν λιποθυμήσει, σε μία φάση ήθελα και εγώ να λιποθυμήσω για να μη το ζήσω αυτό, να μη ζήσω την πρόσκρουση.
Ίσως δε λιποθυμούσα γιατί το αεροπλάνο είχε πέσει σε ένα ύψος που είχαμε οξυγόνο. Ένιωθα μία περίεργη ηρεμία εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που σκεφτόμουνα είναι να τα έχω καλά με το Θεό, λες Θεέ μου έρχομαι, τις στιγμές εκείνες λες ‘Θεέ μου πάρε με μαζί σου’, όπως είπε ο ληστής στο Σταυρό, σκέφτεσαι ότι ίσως είσαι και τυχερός που προλαβαίνεις λίγο πριν το θάνατό σου να τα βρεις με το Θεό, γίνεσαι θρήσκος θες δεν θες και δεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο από την προετοιμασία σου να «φύγεις», δεν σκέφτεσαι ούτε δουλειές, ούτε λεφτά ούτε τίποτα.
Ο ίδιος ο πιλότος είπε ότι ζήσαμε κάτι που θα το λέμε και στα εγγόνια μας, γιατί με αυτή την απότομη κάθοδο που έκανε το αεροπλάνο δεν ήξερε εάν θα μπορούσε να το επαναφέρει. Δεν ήξερε εάν άντεχε το αεροπλάνο μία τόσο απότομη πτώση, ήταν στα όρια. Μας είπε ότι αυτό γίνεται μία στο εκατομμύριο. Οι πιέσεις που δεχτήκαμε ήταν τεράστιες, εάν δεν ενεργούσε έτσι, θα χανόμασταν, ο πιλότος ήταν πριν της Πολεμικής Αεροπορίας, αυτός μας έσωσε.
Μαρτυρία Έλληνα που έζησε τον θάνατό του στην πτήση Θεσσαλονίκη – Βαρκελώνη 1 from iEidiseis on Vimeo.
Μαρτυρία Έλληνα που έζησε τον θάνατό του στην πτήση Θεσσαλονίκη – Βαρκελώνη 1 from iEidiseis on Vimeo.
Πλέον πιστεύω πως «ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Σκέφτομαι ότι αφού επιβίωσα από αυτό, ένιωσα δηλαδή μία πτώση αεροπλάνου χωρίς τη συντριβή, πλέον λέω δεν έχω να φοβάμαι τίποτα.
Μαρτυρία Έλληνα που έζησε τον θάνατό του στην πτήση Θεσσαλονίκη – Βαρκελώνη 1 from iEidiseis on Vimeo.
Ως προς την αντιμετώπιση μας από την εταιρία, είδαμε μία αδιαφορία. Το μόνο που έγινε ήταν να πάμε στα lounges, να μας κάνει ένα εισιτήριο δώρο και να μας δώσουν 400 ευρώ για την καθυστέρηση του αεροπλάνου, όχι για τη βλάβη».
