Βαρυσήμαντη συνέντευξη για την πορελία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τους εξοπλισμούς με επίκεντρο τα αεροσκάφη και τις φρεγάτες, παραχωρεί στο iEidiseis o Γιώργος Καμπάς, επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ και αντιστράτηγος ε.α.
«Πρέπει να έχουμε τη δική μας πολιτική και να μην προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις πολιτικές άλλων Δυνάμεων, που για τα δικά τους συμφέροντα εμπλέκονται στην περιοχή μας», διαμηνύει χαρακτηριστικά, ενώ επισημαίνει: «Η πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που υλοποιήθηκε παλιότερα, αλλά ατόνησε στην συνέχεια, για άλλους λόγους, οδήγησε στα γνωστά γεγονότα του πρώτου εξαμήνου του ΄20 και στο να καταπατηθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και ΝΑ Αιγαίο -να μην ξεχνάμε τα 6 και 12 ναυτικά μίλια εκεί, τις δηλώσεις και τις κινήσεις των τουρκικών σκαφών και του ερευνητικού σχεδόν στα όρια των έξι μιλίων».
«Η σύμβαση για τα Ραφάλ έχει αρκετά κενά, όπως ήδη έχει επισημανθεί με σοβαρότερο την παντελή έλλειψη της συμμετοχής της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας από την παραγωγή και συντήρηση αυτών των αεροσκαφών, τελείως λάθος για τη χώρα μας», τονίζει ο Γιώργος Καμπάς, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει και η τοποθέτησή του για το θέμα των φρεγατών.
– Τι εκτιμάτε ότι επιδιώκει η Τουρκία στο Αιγαίο αρχηγέ;
Η Τουρκία είναι ένα κράτος αναθεωρητικό το οποίο σε συνδυασμό με μερικούς άλλους παράγοντες όπως είναι ο μεγαλοϊδεατισμός, η πρόσφατη ιστορία τους με την οθωμανική αυτοκρατορία, η προσπάθειά τους ώστε να αποτελέσουν Περιφερειακή δύναμη, η ιδεοληψία τους να γίνουν ηγέτιδα δύναμη στο μουσουλμανικό κόσμο, η έλλειψη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο των δυτικών κοινωνιών και αλλά πολλά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα κράτους με τάσεις αλλά και με στάση που χρειάζεται πολλή προσοχή αλλά και συγχρόνως αποφασιστικότητα.
Η Τουρκία στο Αιγαίο προσπαθεί να επιτύχει ότι και σε όλες τις υπόλοιπες απαιτήσεις που έχει κατά καιρούς προβάλλει προς τη χώρα μας, δηλαδή μία λύση πέρα από κάθε αποδεκτή λογική και διεθνή συνθήκη, στην ουσία θέλει να χωρίσει το Αιγαίο στη μέση.
Η Τουρκία στο Αιγαίο προσπαθεί να επιτύχει ότι και σε όλες τις υπόλοιπες απαιτήσεις που έχει κατά καιρούς προβάλλει προς τη χώρα μας, δηλαδή μία λύση πέρα από κάθε αποδεκτή λογική και διεθνή συνθήκη, στην ουσία θέλει να χωρίσει το Αιγαίο στη μέση
Αυτός είναι ο αντικειμενικός της σκοπός στο Αιγαίο και προσπαθεί να το επιτύχει τα τελευταία 30 χρόνια με διάφορους τρόπους όπως είναι η αμφισβήτηση του FIR με παραβιάσεις και υπερπτήσεις, η αμφισβήτηση του search and Rescue, αποκλείοντας παρατύπως μεγάλες περιοχές και για μεγάλο χρονικό διάστημα με NAVTEX, βγάζοντας ερευνητικά σκάφη, κάνοντας βόλτες με πολεμικά σκάφη, πιέζοντας για αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου (ανεξαρτήτως αν αυτός απέναντι στις ακτές έχει τη στρατιά Αιγαίου με ικανό αποβατικό στόλο) και εκτελώντας κάθε χρόνο προκλητικά αποβατικές ασκήσεις.
Η προσπάθεια αυτή της Τουρκίας είναι συνεχής με κάποια διαλείμματα που προέκυψαν λόγω διαφόρων κρίσεων που πέρασε, παρόλα αυτά ο στόχος της παραμένει σταθερός ανεξαρτήτως πολιτικών καταστάσεων αλλά και ιδεολογιών που πρυτανεύουν στη Χώρα κατά καιρούς.
Αυτό εμείς πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο και η στρατηγική μας για τα ελληνοτουρκικά πρέπει να περιστρέφεται γύρω από αυτό τον πόλο αποφεύγοντας τον ενδοτισμό, τις υπεκφυγές, το κρύψιμο των προβλημάτων κάτω από το χαλί και τα φοβικά σύνδρομα( γεγονότα που είδαμε τελευταία), αλλά χρησιμοποιώντας διάφορες φόρμουλες αποτροπής αυτής της τουρκικής επεκτατικής και αναθεωρητικής στάσης.
Η στρατηγική μας για τα ελληνοτουρκικά πρέπει να περιστρέφεται γύρω από αυτό τον πόλο αποφεύγοντας τον ενδοτισμό, τις υπεκφυγές, το κρύψιμο των προβλημάτων κάτω από το χαλί και τα φοβικά σύνδρομα( γεγονότα που είδαμε τελευταία), αλλά χρησιμοποιώντας διάφορες φόρμουλες αποτροπής αυτής της τουρκικής επεκτατικής και αναθεωρητικής στάσης
Πρέπει να έχουμε τη δική μας πολιτική και να μην προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις πολιτικές άλλων Δυνάμεων, που για τα δικά τους συμφέροντα εμπλέκονται στην περιοχή μας.
Πρέπει να έχουμε τη δική μας πολιτική και να μην προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις πολιτικές άλλων Δυνάμεων, που για τα δικά τους συμφέροντα εμπλέκονται στην περιοχή μας
Το Αιγαίο είναι ο ζωτικός μας χώρος και εμείς πρέπει να έχουμε τον πρώτο λόγο και πάνω σε μας να προσαρμόζονται- συνδιαμορφώνονται και τα συμφέροντα των υπολοίπων και αυτό χωρίς καμία τάση μεγαλομανίας αλλά προτεραιοτήτων για τον καθένα. Δεν ομιλώ για παθητική στάση ή κατευνασμό, αλλά αντιθέτως για μία ενεργητική στάση η οποία θα περιλαμβάνει μία πολυπαραγοντική προσέγγιση από ενεργητική εξωτερική πολιτική, σύναψη περιφερειακών συμμαχιών, ισχυρή θετική εμπλοκή στα δρώμενα της εγγύς και όχι μόνο περιφέρειας, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, πρόθεση για διάλογο και μετά διαπραγματεύσεις πάνω στη βάση διεθνών συνθηκών, ατζέντα θετικών μέτρων για διαπραγμάτευση αλλά συγχρόνως ύπαρξη διεθνών κυρώσεων στην περίπτωση παραβατικότητας.
Αυτή η πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που υλοποιήθηκε παλιότερα, αλλά ατόνησε στην συνέχεια, για άλλους λόγους, οδήγησε στα γνωστά γεγονότα του 1ου εξαμήνου του 20 και στο να καταπατηθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και ΝΑ Αιγαίο (να μην ξεχνάμε τα 6 και 12 ναυτικά μίλια εκεί, τις δηλώσεις και τις κινήσεις των τουρκικών σκαφών και του ερευνητικού σχεδόν στα όρια των έξι μιλίων).
Η πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική που υλοποιήθηκε παλιότερα, αλλά ατόνησε στην συνέχεια, για άλλους λόγους, οδήγησε στα γνωστά γεγονότα του 1ου εξαμήνου του 20 και στο να καταπατηθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο και ΝΑ Αιγαίο (να μην ξεχνάμε τα 6 και 12 ναυτικά μίλια εκεί, τις δηλώσεις και τις κινήσεις των τουρκικών σκαφών και του ερευνητικού σχεδόν στα όρια των έξι μιλίων)
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να υπάρχουν πισωγυρίσματα στην πολιτική μας, αλλά και κόκκινες γραμμές που ξεθωριάζουν. Δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε με αντικείμενο την εθνική μας κυριαρχία και την υπερηφάνεια του λαού μας.
Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρχουν πισωγυρίσματα στην πολιτική μας, αλλά και κόκκινες γραμμές που ξεθωριάζουν. Δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε με αντικείμενο την εθνική μας κυριαρχία και την υπερηφάνεια του λαού μας
Πρέπει τέλος να απομακρυνθούμε από πρακτικές πού εφαρμόστηκαν λανθασμένα τελευταία οι οποίες οδήγησαν:
1. Στην έλλειψη στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα.
2. Στην απώλεια οράματος.
3. Στην απώλεια όλων των πολυμερών συμμαχιών που χτίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια( ευτυχώς τους τελευταίους μήνες γίνεται μία προσπάθεια αναζωογόνησης αυτών των συμμαχιών).
4. Στην κακή πρακτική και λογική του καλού συμμάχου.
5. Στην παρασιτική προσκόλληση μας(ως στρατηγική) σε μονομερείς θέσεις και καταστάσεις άλλων.
6. Στην αναποτελεσματική ιδεοληψία προσκόλλησης σε συγκεκριμένες χώρες, που στην συνέχεια οι κυβερνώντες μας αλλάζουν άποψη και θέση με προφανείς βλάβες στην εξωτερική μας πολιτική.
-Οι τελευταίοι εξοπλισμοί αποκαθιστούν την ισορροπία μεταξύ των δυο χωρών;
Τα εξοπλιστικά προγράμματα μαζί με την εκπαίδευση και προετοιμασία του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελούν την κορωνίδα της διάστασης και διάθεσης αποτροπής μιας χώρας.
Οι εξοπλιστικές προμήθειες δεν θα πρέπει να έχουν τη λογική της αγοράς από σούπερ μάρκετ αλλά αντιθέτως θα πρέπει να βασίζονται σε σοβαρές μελέτες για υφιστάμενες δυνατότητες σε συνδυασμό με την υπάρχουσα απειλή, το είδος των επιχειρήσεων και τον χωροχρόνο για αυτές, την προβολή στο μέλλον, την πολιτική Εθνικής Άμυνας της χώρας, αλλά και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Υφίστανται θεσμικές διαδικασίες οι οποίες πρέπει να τηρούνται με ακρίβεια διότι διαφορετικά μπορεί τα πράγματα να εκτροχιαστούν με πολλούς διαφορετικούς διαφανείς ή αδιαφανείς τρόπους.
Τελευταία γίναμε μάρτυρες τέτοιων φαινομένων τα οποία κάνανε ζημιά στην αξιοπιστία της διαδικασίας αλλά άφησαν και μία υπόνοια για τουλάχιστον παρατυπίες, χωρίς να θέλω να αναφερθώ τι αίσθηση άφησαν στους συμμάχους μας. Αναφέρομαι κατ’ αρχάς στην προμήθεια των RAFAL για τα οποία ασφαλώς δεν έχω καμία αντίρρηση σαν οπλικό σύστημα και πλατφόρμα διαφόρων τύπων πυραύλων, αλλά επισημαίνω ότι ξαφνικά εκεί το καλοκαίρι του 20 εμφανίστηκε η πρόθεση για προμήθεια των αεροσκαφών, ενώ μέχρι τότε συζητάγαμε για φρεγάτες από τη συγκεκριμένη χώρα που πιθανώς να καταδεικνύει κάτι!!
Ξαφνικά εκεί το καλοκαίρι του 20 εμφανίστηκε η πρόθεση για προμήθεια των αεροσκαφών, ενώ μέχρι τότε συζητάγαμε για φρεγάτες από τη συγκεκριμένη χώρα που πιθανώς να καταδεικνύει κάτι!!
Βεβαίως ούτε λόγος για ταχείς ρυθμούς προμήθειας των Ραφάλ, καθόσον ουσιαστικά μετά από ένα χρόνο, που άρχισε η διερεύνηση της αγοράς, θα πάρουμε μεταχειρισμένο καταρχάς υλικό, κάτι το οποίο συνέβαινε και στο παρελθόν με άλλα οπλικά μέσα (Όποτε προμηθευόμασταν μεταχειρισμένο υλικό από τις ΗΠΑ ο χρόνος παράδοσης ήταν σχεδόν ο ίδιος με αυτόν που παίρνουμε τα Ραφάλ).
Τέλος, η σύμβαση έχει αρκετά κενά, όπως ήδη έχει επισημανθεί με σοβαρότερο την παντελή έλλειψη της συμμετοχής της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας από την παραγωγή και συντήρηση αυτών των αεροσκαφών, τελείως λάθος για τη χώρα μας. Γενικότερα η απαξίωση της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας κρατικής ή ιδιωτικής από τα διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα που παρατηρούμε τελευταία μόνο ζημιά μπορεί να κάνουν στη χώρα μας και στην επιχειρησιακή μας αρτιότητα.
Η σύμβαση για τα Ραφάλ έχει αρκετά κενά, όπως ήδη έχει επισημανθεί με σοβαρότερο την παντελή έλλειψη της συμμετοχής της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας από την παραγωγή και συντήρηση αυτών των αεροσκαφών, τελείως λάθος για τη χώρα μας
-Σχετικά με τις φρεγάτες;
Σχετικά με τις φρεγάτες γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τα πισωγυρίσματα που γίνανε για την προμήθεια, όπως και τις αλλαγές τακτικής τελευταία.
Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να καταλήξουμε στο τι φρεγάτα θα πάρουμε, αν και πάντα τα τελευταία χρόνια ήταν η Νο1 προτεραιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων (πρέπει να αφήσουν το ναυτικό να κάνει τη δουλειά του και να καταλήξεις στο σκάφος που πραγματικά χρειάζεται με τις δυνατότητες που θέλει για να αντιμετωπίσει τις απειλές που έχει στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο).
Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να καταλήξουμε στο τι φρεγάτα θα πάρουμε, αν και πάντα τα τελευταία χρόνια ήταν η Νο1 προτεραιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων
Επισημαίνω σε αυτό το σημείο ότι δεν πρέπει να κινηθούμε στη λογική μιας κούρσας εξοπλισμών, διότι δεν θα μας προσφέρει κάτι εκτός από μεγάλη σπατάλη πιστώσεων και πιθανώς σκανδάλων, αλλά πρέπει να προσανατολιστούμε σε μία εξοπλιστική προμήθεια στοχευμένη ανάλογα με τις απαιτήσεις μας, τις ανάγκες που έχουμε, τις δημοσιονομικές δυνατότητες, αλλά και αυτά που πιθανώς εκτιμούμε ότι θα αντιμετωπίσουμε αν ποτέ απαιτηθεί. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ασφαλώς υπάρχουν και οι γεωπολιτικοί παράγοντες όπως συνηθίζεται να τονίζεται τελευταία ή διαφορετικά όπως λέγεται η διπλωματία των εξοπλισμών αλλά θα πρέπει να υπάρχει μία ισορροπημένη αντιμετώπιση που προτεραιότητα θα έχουν οι εθνικές απαιτήσεις σε διάφορα πεδία, το συμφέρον του ελληνικού λαού, η ειρηνική του διάσταση αλλά και η ευημερία του.
Δεν πρέπει να κινηθούμε στη λογική μιας κούρσας εξοπλισμών, διότι δεν θα μας προσφέρει κάτι εκτός από μεγάλη σπατάλη πιστώσεων και πιθανώς σκανδάλων, αλλά πρέπει να προσανατολιστούμε σε μία εξοπλιστική προμήθεια στοχευμένη ανάλογα με τις απαιτήσεις μας, τις ανάγκες που έχουμε, τις δημοσιονομικές δυνατότητες, αλλά και αυτά που πιθανώς εκτιμούμε ότι θα αντιμετωπίσουμε αν ποτέ απαιτηθεί
Τέλος επειδή υπάρχει μία επικοινωνιακή προβολή συγκεκριμένων προμηθειών, κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ και στην ισόρροπη ανάπτυξη των εξοπλιστικών συστημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι απαραίτητο οι εξοπλισμοί να αναπτύσσονται και να συνδυάζονται παράλληλα για όλους τους κλάδους διότι έτσι μόνο επιτυγχάνεται και συνδυάζεται η διαλειτουργικότητα, η διακλαδικότητα και αποδίδει η κοινή προσπάθεια και ο κοινός σκοπός. Άρα καταλήγοντας θα πρέπει να συνεχίσουνε τα εξοπλιστικά προγράμματα γιατί είναι μέρος και πόλος της εθνικής μας υπόστασης, λόγω όλων αυτών των προκλήσεων γύρω μας, πλην όμως οι προμήθειες αυτές πρέπει να συνάδουν με όλα τα αναφερόμενα παραπάνω, να γίνονται σύμφωνα με όλες τις προβλεπόμενες θεσμικές διαδικασίες και διαφάνεια, με σύνεση και σεβασμό στον ελληνικό λαό και την Δημοκρατία και μακριά από επικοινωνιακές καταιγίδες…
