Όταν σκεφτόμαστε χριστουγεννιάτικες εκδρομές στην Ελλάδα, το μυαλό μας γρήγορα πηγαίνει στους πιο δημοφιλείς προορισμούς, όπως είναι τα χωριά του Καρπενησίου ή τα Ζαγοροχώρια.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλά λιγότερο γνωστά αλλά εξίσου όμορφα μέρη που μπορούμε να επισκεφθούμε, τα οποία μάλιστα ενδείκνυνται και για πιο χαλαρές και οικονομικές διακοπές.
Έχοντας ήδη μιλήσει για το «κρυφό» χωριό της ορεινής Αρκαδίας που προσφέρεται για εναλλακτικά Χριστούγεννα, καθώς και για το μικρό χωριό της Εύβοιας που θυμίζει… Αράχωβα, ήρθε η ώρα να στρέψουμε την προσοχή μας στη Βόρεια Ελλάδα και τα αμέτρητα μικρά διαμάντια που κρύβονται εκεί.
Ένα από αυτά είναι και η Παναγίτσα (παλαιότερα Όσλοβο), ένα μικρό ορεινό χωριό χτισμένο στους πρόποδες του επιβλητικού Καϊμακτσαλάν με υψόμετρο κοντά στα 750 μέτρα και περίπου 650 κατοίκους.
Απέχει κάτι λιγότερο από 2 ώρες από τη Θεσσαλονίκη και πέρα από τη γραφικότητά του, μαγεύει τους επισκέπτες με τα όμορφα τοπία του, τα οποία χαρακτηρίζονται από πολύ πράσινο, αλλά και αφθονία του υγρού στοιχείου.
Το χωριό έχει πανοραμική θέα στην κοντινή λίμνη Βεγορίτιδα και στον κάμπο με τους οπωρώνες, ενώ ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι πως διαθέτει τρεις όμορφες τεχνητές λίμνες, από τις οποίες αρδεύεται, ενώ μάλιστα λειτουργεί και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που τροφοδοτεί το τοπικό δίκτυο.
Αξίζει να κάνετε μια βόλτα, θαυμάζοντας τις λιμνούλες και να κάνετε μια στάση σε κάποιο από τα λιγοστά αλλά ιδιαιτέρως περιποιημένα καφέ που υπάρχουν στο χωριό. Μικροί καταρράκτες, κρυμμένα μέσα στην πλούσια βλάστηση συμπληρώνουν το πανέμορφο σκηνικό.
Δείτε το βίντεο:
Αν και πρόκειται για ένα χωριό που δε γνωρίζουν όλοι, στην Παναγίτσα θα βρείτε πολλά πράγματα να κάνετε, κυρίως λόγω των αρκετών υποδομών εναλλακτικού τουρισμού που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή (πίστα ανεμοδρόμιου και μότο-κρος, μικρό χιονοδρομικό κέντρο που λειτουργεί με τεχνητό χιόνι κ.α.).
Φυσικά, η περιοχή έχει και πλούσια ιστορία, ενώ έχει χαρακτηριστεί από το 1997 ως αρχαιολογικός χώρος. Συγκεκριμένα, δυτικά του χωριού βρίσκεται ένας οικισμός, που χρονολογείται από την Εποχή του Χαλκού μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια με ιδιαίτερα έντονα τα στοιχεία κατοικήσεως στην Εποχή του Σιδήρου.
Ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Παναγίτσας είναι και οι άνθρωποί του, οι οποίοι ήδη από τη δεκαετία του ’50 εκπαιδεύτηκαν στην καλλιέργεια των δέντρων από τους Αμερικανούς αιρετικούς που κατέφτασαν τότε στο χωριό.
Έτσι, ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι κάτοικοι της Παναγίτσας ασχολούνται με την καλλιέργεια σε μήλα, κεράσια, ροδάκινα και άλλα προϊόντα που παράγονται στον κάμπο, έχοντας μάλιστα ιδρύσει και την «Εβόρα», μια πολυμετοχική εταιρία λαϊκής βάσης. Η επιχείρηση αυτή ξεκίνησε το 1997 με σκοπό τη διαχείριση των υδάτων από τις τρεις τεχνητές λίμνης της περιοχής, ωστόσο γρήγορα εξαπλώθηκε στο κομμάτι της μεταποίησης προϊόντων (παράγοντας γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες, αποξηραμένα φρούτα κλπ) αλλά και του τουρισμού.
