Το τελευταίο κρούσμα ευλογιάς των πιθήκων που εντοπίστηκε στην Ελλάδα, είναι «ορφανό», σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΟΔΥ, Θεοκλή Ζαούτη, ο οποίος είπε πως δεν γνωρίζουμε την προέλευσή του, καθώς ο ασθενής δεν είχε ταξιδέψει πρόσφατα.
Όπως ανέφερε στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ ο κ. Ζαούτης, πρόκειται για το πρώτο ορφανό κρούσμα ευλογιάς των πιθήκων και γίνεται ιχνηλάτηση των επαφών του.
Είπε χαρακτηριστικά:
«Χθες ανακοινώσαμε το έβδομο κρούσμα στην Ελλάδα, τα έξι ήταν εισαγόμενα, για το έβδομο κρούσμα δεν γνωρίζουμε την προέλευσή του. Φαίνεται να μην είχε ιστορικό ταξιδιού. Δεν είναι μια λοίμωξη που πρέπει να ανησυχεί την πλειονότητα του κόσμου. Δεν μεταδίδεται εύκολα, η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο γίνεται μέσω επαφής με τις δερματικές βλάβες ή τα σωματικά υγρά».
Και πρόσθεσε:
«7 κρούσματα σε μια χώρα με 10 εκατομμύρια ανθρώπους, μόνο ένα είναι κρούσμα χωρίς γνωστή προέλευση. Μια σπάνια ιογενή λοίμωξη που φαίνεται να έχει μια μεγαλύτερη έξαρση σε σχέση με το παρελθόν. Το εμβόλιο κατά της ευλογιάς, μας προστατεύει. Δεν ανησυχούμε».
Ο κ. Ζαούτης επισήμανε πως είναι πάρα πολύ δύσκολη η μετάδοση και ότι δεν χρειάζεται να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα.
Το πρώτο σύμπτωμα της ευλογιάς των πιθήκων
Από τη στιγμή που κάποιος μολυνθεί με τον ιό της ευλογιάς των πιθήκων χρειάζεται να περάσουν 5 έως 21 μέρες για να εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα (συνήθως 6 με 13 ημέρες). Αυτά μπορεί να είναι:
- Πυρετός πάνω από 38
- Κεφαλαλγία
- Μυαλγίες
- Ραχιαλγία / Οσφυαλγία
- Διογκωμένοι λεμφαδένες (χαρακτηριστικό σημείο διαφορικής διάγνωσης από την ευλογιά)
- Ρίγος
- Καταβολή δυνάμεων
Εξάνθημα (συνήθως παρουσιάζεται 1 με 3 ημέρες μετά την εμφάνιση του πυρετού). Συχνά προηγείται το δερματικού εξανθήματος, εμφάνιση βλαβών σε βλεννογόνους (π.χ. στοματικής κοιλότητας). Το εξάνθημα εντοπίζεται αρχικά στο κεφάλι και στο πρόσωπο και στη συνέχεια επεκτείνεται σε άλλα σημεία του σώματος συμπεριλαμβανομένων των παλαμών, των πελμάτων και των γεννητικών οργάνων.
Οι δερματικές βλάβες αρχικά εμφανίζονται με τη μορφή κηλίδων (επίπεδες βλάβες) αλλάζουν σε βλατίδες (ανυψωμένες βλάβες) οι οποίες εξελίσσονται σε μικρές βλατίδες κυστίδια (φουσκάλες με υγρό ), φλύκταινες (φουσκάλες με πύον ) και στη συνέχεια σε εσχάρες (κρούστες) που τελικά υποχωρούν μόνες τους. Το εξάνθημα αυτό μερικές φορές συγχέεται με το εξάνθημα της ανεμοβλογιάς.
