Σάββατο 23 Ιουλίου σήμερα και σύμφωνα με το εορτολόγιο τιμάται η μνήμη των: Προφήτου Ιεζεκιήλ, Ιερομαρτύρων Απολλιναρίου και Βιταλίου επισκόπων Ραβέννης.
Δεν υπάρχει κάποια γνωστή γιορτή.
Επίσης
Ανατολή ήλιου: 06:20
Δύση ήλιου: 20:42
Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 22 λεπτά
Σελήνη 24.7 ημερών
Προφήτης Ιεζεκιήλ
Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ, σύμφωνα με την Ορθοδοξία, έζησε στα χρόνια του Ναβουχοδονόσορα, κατά τον έκτο αιώνα π.Χ. (κατ’ άλλους το 477π.Χ.). Ο πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Βουζί και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουσαλήμ, το 598 π.Χ.
Η ανατροφή του Ιεζεκιήλ υπήρξε πολύ επιμελημένη, μέσα στα πλαίσια των αυστηρών ηθών της πατροπαράδοτης θρησκείας. Ήταν αμείλικτος εχθρός κάθε κακίας και αμαρτίας και ήλεγχε με θάρρος τους υπερόπτες και αλαζονικούς άρχοντες. Ο Ιεζεκιήλ ήταν πολύ αγαπητός στο λαό και πολλοί προσέρχονταν σ’ αυτόν, ακόμα και πρεσβύτεροι Ιουδαίοι, για να ζητήσουν τις συμβουλές του. Οι προφητείες του αναφέρονται κυρίως στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και μετά. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ιεζεκιήλ φονεύθηκε από τη φυλή του Γάδ, επειδή ήλεγχε τις ειδωλολατρικές τους ροπές. Τάφηκε στη σημερινή Βαγδάτη του Ιράκ.
Το βιβλίο του Προφήτη Ιεζεκιήλ διαιρείται σε τρία μέρη: Το πρώτο μέρος (κεφ. α’-κδ’) περιέχει προειδοποιήσεις για την βέβαιη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το δεύτερο μέρος (κεφ. κε’-λβ’) περιέχει προφητείες καταδίκης για διάφορα ειδωλολατρικά έθνη και το τρίτο μέρος (λγ’-μη’) αποτελείται από προφητείες οι οποίες αναφέρονται σε διάφορα θέματα.
Στο τρίτο μέρος περιλαμβάνεται και η προφητεία, η οποία αναφέρεται στο όραμα του Προφήτου Ιεζεκιήλ, το σχετικό με την θαυματουργική ζωογόνηση των γυμνών οστών, που γίνονται ζωντανοί άνθρωποι με το πρόσταγμα του Θεού (λζ’, 1-14). Η προφητεία αυτή διαβάζεται στους Ιερούς Ναούς κατά τον Εσπερινό του Μεγάλου Σαββάτου, δηλαδή το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής μετά την περιφορά του Επιταφίου, επειδή προφητεύει την ανάσταση των νεκρών, η οποία θα πραγματοποιηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.
Άγιος Απολλινάριος
Ο Άγιος Απολλινάριος υπήρξε μαθητής και ακόλουθος του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ακολούθησε από την Αντιόχεια στη Ρώμη. Έπειτα ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος τον χειροτόνησε επίσκοπο Ραβέννας.
Εκεί ο Απολλινάριος εργάστηκε με πολύ ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και κατόρθωσε τον φωτισμό πολλών ειδωλολατρών, με αποτέλεσμα οι ιερείς των ειδώλων να τον συλλάβουν και να τον κακοποιήσουν. Αργότερα ο Απολλινάριος θεράπευσε με τη χάρη του Θεού, τον Βονιφάτιο, διακεκριμένο μέλος της κοινωνίας της Ραβέννας, που ήταν κωφάλαλος και την κόρη του, που έπασχε από δαιμόνιο. Το γεγονός αυτό, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χρίστου και οι ιερείς των ειδώλων, αφού τον συνέλαβαν τον βασάνισαν σκληρά.
Έπειτα ο Απολλινάριος αναχώρησε στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του πατρικίου Ρουφίνου, που ολόκληρη η οικογένεια του προσήλθε στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος της πόλης, αφού τον βασάνισε τον έβαλε σ’ ένα πλοίο για να τον εξορίσει. Το πλοίο όμως ναυάγησε, ο Απολλινάριος σώθηκε, βγήκε στη Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στη Ραβέννα. Μόλις έφτασε τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή με την ευθύνη κάποιου εκατόνταρχου. Ο εκατόνταρχος όμως ήταν χριστιανός και τον άφησε να φύγει.
Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιερείς των ειδώλων, έστειλαν ανθρώπους τους, οι όποιοι τον πρόλαβαν στο δρόμο και τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε το σώμα του παραμορφώθηκε πνιγμένο στα αίματα. Τον νόμισαν πεθαμένο και τον άφησαν, αλλά χριστιανοί τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν. Μετά επτά ήμερες όμως, αφού ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Θεό.
Άγιος Βιτάλιος
Ο Άγιος Βιτάλιος μαρτύρησε το έτος 62 μ.Χ. Έκανε το επάγγελμα του οπλοποιού και άνηκε στους ένθερμους Χριστιανούς των χρόνων εκείνων.
Όταν κάποτε στη Ραβέννα ήταν παρών στα βασανιστήρια κάποιου γιατρού, Ουρσικίνου ονομαζόμενου, ταράχτηκε και με δυνατή φωνή ενθάρρυνε τον γιατρό στο μαρτύριο. Με αποτέλεσμα ο γιατρός να υποστεί με γενναιότητα το μαρτύριο. Τότε ο δικαστής Παυλίνος διέταξε να συλλάβουν τον Βιτάλιο και να τον βασανίσουν. Γεμάτος από αίματα, ο Βιτάλιος, οδηγήθηκε σ’ ένα βαθύ λάκκο, όπου τον θανάτωσαν ρίχνοντας του μεγάλες πέτρες.
Αλλά η θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Τον Βιτάλιο κατάγγειλε στον Παυλίνο κάποιος ιερέας των ειδώλων, που και αυτός ήταν εκεί και έριχνε πέτρες στον Βιτάλιο. Ξαφνικά όμως, τον κατέλαβε δαιμόνιο και με σπασμούς φώναξε με άγρια φωνή: «Βιτάλιος ο μάρτυς του Χρίστου με κατακαίει σκληρά» και στην παραφροσύνη του ρίχτηκε στο ρεύμα του κοντινού ποταμού και πνίγηκε.
