Ο Βασίλης Παλαιοκώστας που είναι από τους μεγαλύτερους Έλληνες φυγάδες σύμφωνα με την Europol, απέδρασε σαν σήμερα το 2006 με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού.
Παρόλα αυτά, πριν πραγματοποιήσει την πρώτη του απόδραση με ελικόπτερο από τον Κορυδαλλό (η δεύτερη έγινε το 2009 και έκτοτε παραμένει ασύλληπτος), προηγήθηκαν ορισμένα περιστατικά που επηρέασαν την πορεία του.
Μετά την απαγωγή του βιομήχανου Αλέξανδρου Χαΐτογλου το 1995, μένει άπιαστος για τρία χρόνια. Η αστυνομία σε συνδυασμό με τις άκαρπες προσπάθειες να τον πιάσει, προσφέρει μια μεγάλη χρηματική αμοιβή σε όποιον τον καταδώσει. Ωστόσο, κανένας πολίτης δεν προθυμοποιείται.
Ο Παλαιοκώστας για όσο καιρό παραμένει ελεύθερος μοιράζει χρήματα στους φτωχούς και κυρίως στους αγρότες. Κόβει βόλτες στους δρόμους με κλεμμένα αμάξια και το γεγονός πως τον κυνηγάει ο νόμος, περνάει στα ψιλά γράμματα.
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ όμως τρακάρει. Το αυτοκίνητο του εκτρέπεται σε ένα αρδευτικό κανάλι κι ο ίδιος τραυματίζεται. Είναι Δεκέμβρης του ’99 και βρίσκεται στη μέση του πουθενά με το πορτ μπαγκάζ να περιέχει ολόκληρο οπλοστάσιο. Φωνάζει στους περαστικούς που σπεύδουν σε βοήθεια «Μην τους πείτε ποιος είμαι. Είμαι ο Βασίλης Παλαιοκώστας».
Στη σκηνή του ατυχήματος σταματάει ένας οδηγός για να δει τι συμβαίνει. Ο Παλαιοκώστας άδραξε την ευκαιρία να διαφύγει με το διερχόμενο όχημα, δίχως επιτυχία. Εν τέλει, ανήμπορος να αντιδράσει πέφτει στα χέρια των αστυνομικών, που μένουν έκπληκτοι από τα όπλα που κουβαλά. Είναι δύο πιστόλια, δύο χειροβομβίδες, ένα καλάσνικοφ, ένα οπλοπολυβόλο, δύο ασύρματοι και χρήματα.
Η δίκη του πραγματοποιείται τον Ιούνιο του 2000 και το δικαστήριο του ορίζει ποινή φυλάκισης τα 25 έτη. Τον στέλνουν στην Κέρκυρα, όπου εκεί εδρεύει απο τον 19ο αιώνα, η χειρότερη φυλακή της χώρας, από την οποία δεν μπορεί να αποδράσει κανείς κι έχει κάκιστες συνθήκες διαβίωσης. Είναι φτιαγμένη από πέτρες με αποτέλεσμα να κάνει υπερβολικό κρύο, τα κελιά έχουν περισσότερους φυλακισμένους από όσους μπορούν να δεχτούν και το φαΐ είναι ελάχιστο κι άθλιο.
Ο Παλαιοκώστας φτάνει στο νέο του «σπίτι» και οι άθλιες συνθήκες του θυμίζουν τα παιδικά του χρόνια. «Μου ζήτησε βοήθεια ώστε να μαζέψει παπούτσια για τους συγκρατούμενους του επειδή ήταν ξυπόλητοι. Φυσικά και τον βοήθησα» εξομολογείται ένας ιερέας που επισκέφτηκε την φυλακή. Βεβαίως, παρά την καλή του πράξη και την απόρθητη φυλακή ο Βασίλης μέσα σε τρία χρόνια, οργανώνει ένα λεπτομερές σχέδιο απόδρασης που δεν θα τεθεί ποτέ σε εφαρμογή. Οι αστυνομικοί το ανακαλύπτουν και απηυδισμένοι τον πηγαίνουν στον Κορυδαλλό.
Το ελικόπτερο που χρησιμοποιήθηκε
Η απόδραση
Ο Βασίλης Καρίκης είναι πρώην πιλότος της πολεμικής αεροπορίας και κάνει συχνά πτήσεις με το ελικόπτερο του πάνω από την Αθήνα, προσφέροντας ένα σύντομο ταξίδι αναψυχής σε όσους θέλουν να δουν την πόλη από ψηλά.
Η 4η Ιουνίου του 2006 είναι μια συνηθισμένη εργάσιμη ημέρα για τον πρώην στρατιωτικό. Στις 18:15 πετάει πάνω από την πρωτεύουσα με ένα λευκό AS355N Eurocopter και ξεναγεί τους δύο επιβάτες του. Μετά από πέντε λεπτά, ένας εκ των δύο επιβατών κολλάει ένα πιστόλι στο λαιμό του Καρίκη και φωνάζει «Είμαι ο Νίκος Παλαιοκώστας και πάω να σώσω τον αδερφό μου που μετράει 2.358 μέρες στη φυλακή!». Το λευκό ελικόπτερο αλλάζει την αρχική του πορεία και πηγαίνει στον Κορυδαλλό.
Φυσικά, η επιλογή του συγκεκριμένου πιλότου δεν είναι τυχαία. Ο Alket Rizai μετά από καιρό θα δηλώσει: «Σκεφτήκαμε να πληρώσουμε έναν πιλότο για να μας βοηθήσει στην απόδραση. Καταλήξαμε όμως, στο ότι ένας τρομαγμένος πιλότος είναι καλύτερος, γιατί θα πάρει μεγαλύτερα και περισσότερα ρίσκα».
Μετά από 10 λεπτά το ελικόπτερο βρίσκεται πάνω από τις φυλακές του Κορυδαλλού κι ο χειριστής του το προσγειώνει στο προαύλιο χώρο της πτέρυγας Έ, μειώνοντας την ταχύτητα σε 70χλμ. Οι έλικες προκαλούν έναν εκκωφαντικό θόρυβο και σηκώνουν ένα τεράστιο κύμα καφέ σκόνης. Οι φύλακες συνοφρυώνονται και βαράνε προσοχή, γιατί νομίζουν, πως γίνεται αιφνιδιαστικός έλεγχος, από ανώτερους τους.
«Απόδραση, απόδραση!» ουρλιάζει ένας φρουρός, ενώ ο Βασίλης Παλαιοκώστας κι ο Alket Rizai τρέχουν προς το ελικόπτερο. Ο Βασίλης Καρίκης αδράζει την ευκαιρία και φωνάζει «Έχουν χειροβομβίδες και εκρηκτικά». Οι φύλακες κοιτούν αποσβολωμένοι το χολιγουντιανό σκηνικό μην ξέροντας τι να κάνουν.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το ελικόπτερο απογειώνεται και αυτόματα οι φρουροί το σημαδεύουν με τα όπλα τους. Δεν πρόκειται όμως να πατήσουν την σκανδάλη, γιατί το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να πέσει το ελικόπτερο στις φυλακές ή στην γύρω πυκνοκατοικημένη περιοχή. Ο Alket Rizai θα δηλώσει αργότερα: «Ο απώτερος σκοπός μιας απόδρασης είναι να φύγεις ήσυχα κι ωραία, φωνάζοντας «Τα λέμε» στους διώκτες σου».
Έπειτα, από 3 λεπτά προσγειώνονται στο νεκροταφείο του Σχιστού. «Τα καταφέραμε λέει ο Βασίλης Παλαιοκώστας στον αδερφό του και δίνει ένα κομπολόι ως ενθύμιο στον πιλότο αλλά και για να καλμάρει τα τεταμένα νεύρα του. Βάζει μπροστά την μίζα της κλεμμένης του μηχανής και πηγαίνει βόρεια μαζί με τον Rizai.
