Μετά την πρόταση της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Αθηνών για τον Ηλία Μίχο όσον αφορά στην υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό, Μαρίας – Ελένης Νικολού, που είναι και σύζυγος Δικαστικού Λειτουργού, που υπηρετεί επίσης στην Αθήνα, υπήρξαν διάφορες αντιδράσεις, δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες.
Αφενός η αντίδραση του λαϊκού ενστίκτου, και διάφορων νομικών, δικηγόρων και ιδίως δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, που αγανάκτησαν «σιωπηλά» και θλιμμένοι για το επίπεδο, αδυνατώντας να μιλήσουν δημόσια, αφετέρου η αντίδραση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, ενός συνδικαλιστικού οργάνου που έχει όνομα βαρύ σαν ιστορία.
Ο κάθε εισαγγελικός λειτουργός έχει το εκ Συντάγματος και του Κανονισμού Δικαστών και Δικαστηρίων δικαίωμα να έχει την κρίση του, κατά συνείδηση και σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής απόδειξης, όπως έχει επικρατήσει στο νομικό κόσμο, αλλά παράλληλα έχει υποχρέωση να σέβεται τις αποδείξεις, να υπαγάγει ορθά τα πραγματικά περιστατικά στους κανόνες δικαίου, τους οποίους οφείλει να εφαρμόζει και ερμηνεύει ορθά, να μην κατασκευάζει αμφιβολίες, όταν αυτές δεν είναι εύλογες, και κυρίως να δρα με ευαισθησία, απέναντι στο Δίκαιο και στην Αλήθεια, ιδίως όταν αυτή πραγματεύεται το παρελθόν , το παρόν και το μέλλον παιδιών, και δη κακοποιημένων. Αυτών των παιδιών που βιάζονται από δικαστικές κρίσεις που προκαλούν δευτερογενή θυματοποίηση.
Η πρόταση της κυρίας Νικολού, δεν απογοήτευσε απλά. Προκάλεσε σοβαρά ερωτηματικά, για την επάρκεια, την ποιότητα, το ποιόν, των εισαγγελικών προτάσεων. Κάποιοι αναρωτήθηκαν, μάλιστα, εάν αυτή ήταν τυχαία, εάν ήταν η μύχια πεποίθησή της.
Σίγουρα εάν αυτή η πρόταση υιοθετηθεί ο κατηγορούμενος επί Κολωνώ, ο Μίχος των πολλαπλών φωτογραφίσεων, δημοσιευμένων και μη, με ανθρώπους, με κύρος, εξουσία και χρήματα, και σίγουρα υπεράνω πάσης υποψίας, θα πέσει «στα μαλακά», «στην αγκαλιά» μίας πρότασης, με πολλά σωσίβια και σωτήριες λέμβους.
Η επιλογή της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος να στηρίξει, έστω και με λίγες λέξεις, ασυνήθιστα μη επιθετικές, όταν επιλέγεται η στήριξη συναδέλφων τους, εισαγγελικών λειτουργών, την Εισαγγελέα κυρία Νικολού, ήταν μία ενέργεια που κατά πληροφορίες προκάλεσε ερωτηματικά και δυσφορία ακόμη και στα ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης.
Μήπως θα μπορούσε μία τέτοια στήριξη να προκαλέσει έμμεσα και την στήριξη της εισαγγελικής προτάσεως, επί της ουσίας, της κυρίας Νικολού, αν και διατυπώνεται, εκ του περισσού, το αντίθετο;
Μήπως η Ένωση Εισαγγελέων, όταν επιλέγει να τοποθετείται, έμμεσα συμπεραίνει κανείς ότι το πράττει, όταν πιστεύει ή θέλει να εκληφθεί ότι ένας συνάδελφός τους έχει δίκιο επί της ουσίας;
Γιατί άραγε δεν στηρίχθηκαν με ανάλογες ανακοινώσεις άλλοι εισαγγελικοί λειτουργοί, που στοχοποιήθηκαν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, τα οποία, μάλιστα, εκτέλεσαν απολύτως σύννομα και χωρίς συγκαλυπτική διάθεση, από γνωστούς μεγαλοδικηγόρους, επιχειρηματίες, Βουλευτές, ακόμη κι εν ενεργεία Υπουργούς;
Αυτή η επιλεκτικότητα, ως επιλογή ή τυχαιότητα, όντως προκαλεί απορίες και δυστυχώς εμποδίζει και τους πιο καλόπιστους αναγνώστες πίσω από μία συνδικαλιστική ανακοίνωση, να μην εκφράζουν επιφυλάξεις και πολλά ερωτηματικά.
Στο στόχαστρο του Αρείου Πάγου ο τρόπος λειτουργίας της Εισαγγελίας Ανηλίκων
Κατά πληροφορίες, μετά την πρόταση της κυρίας Νικολού, και τον σάλο που προκλήθηκε, ο Άρειος Πάγος διερευνά τον τρόπο λειτουργίας της Εισαγγελίας Ανηλίκων και της Εισαγγελίας Ενδοικογενειακής Βίας, αποφασίζοντας να αγγίξει το ευαίσθητο θέμα της προστασίας στην χώρα μας όλων των ευάλωτων ομάδων, παιδιών, θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, ιδίως γυναικών, θυμάτων γονεϊκής αποξένωσης… Τις τελευταίες ημέρες σωρεία καταγγελιών καταφθάνει, όχι μόνον στον Άρειο Πάγο, αλλά και στα δημοσιογραφικά γραφεία, για επιμέρους, πολλές, υποθέσεις, όπου ο Νόμος φαίνεται να παραβιάστηκε, ωσάν να μην πρόκειται για τυχαιότητα ούτε τυχηρό, αλλά για μία τουλάχιστον ανεπαρκή, εάν όχι κάτι άλλο, λειτουργία μεμονωμένων εισαγγελικών λειτουργών.
Γιατί η διαστροφή του αποδεικτικού υλικού δεν συνιστά κρίση, αλλά βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα.
Όσοι εισαγγελικοί λειτουργοί, ευτυχώς ελάχιστοι μπροστά στους ανώνυμους, αλλά έντιμους, λειτουργούς της Δικαιοσύνης, αντιδρούν , όντας αλλεργικοί στη δημόσια κριτική των πεπραγμένων τους, ή εκδηλώνουν την συμπαράστασή τους στην συνάδελφό τους κυρία Νικολού, ευχόμενοι, μάλιστα, οι Ένορκοι της συγκεκριμένης δίκης να μην παρασυρθούν από την ψυχολογία της μάζας, όπως υπονοούν, σε βάρος της συναδέλφου τους, σίγουρα δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη Δικαιοσύνη. Είναι σα να έχουν εκδώσει εισαγγελική διάταξη, επιβάλλοντας τα έξοδα στην μητέρα, επειδή τόλμησε να καταγγείλει την βία που υπέστη το ανήλικο τέκνο της, για να σιωπήσει για πάντα. Και δυστυχώς οι καταγγελίες λένε ότι υπάρχουν πολλές παρόμοιες, διεστραμμένες, εισαγγελικές κρίσεις, πάντοτε από μεμονωμένους λειτουργούς.
Το σύνθημα «Σπάστε την Σιωπή», δεν μπορεί να συνθλιβεί από συνδικαλιστικές κορώνες, σε επίσημες ανακοινώσεις, ή κρυφές συζητήσεις σε διαδικτυακές ομάδες Δομίτιων Ουλπιανών ή άλλων.
Γιατί πάνω απ’ όλα επικρατεί η Αλήθεια και όχι οι Μίχιες σκέψεις κανενός, όσο ψηλά κι εάν νομίζει ότι βρίσκεται και όποια υψηλή προστασία κι εάν εκλαμβάνει ότι θα έχει.
