Η σοβαρότερη κρίση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, μετά από το 1974, βρίσκει τις δύο χώρες σε τελείως διαφορετικό επίπεδο ισχύος. Η Ελλάδα είναι η χώρα που δαπάνησε μετά από εκείνη την κρίση ασύλληπτα ποσά και κατόρθωσε να… «αφοπλιστεί»! Η Τουρκία, ειδικά μετά από την εκλογή Ερντογάν, ξόδεψε επίσης τεράστια ποσά για τον εξοπλισμό της, έχοντας καταφέρει σήμερα, να καλύπτει το 60% των αμυντικών δαπανών της με όπλα που κατασκευάζονται από τουρκικές επιχειρήσεις! «Είμαστε έτοιμοι για όλα με την Τουρκία», όπως λένε άπαντες οι πολιτικοί μας. Αλλά αυτό που φοβούνται να ομολογήσουν είναι ότι είμαστε σε δυσχερέστερη θέση από την τελευταία φορά που φθάσαμε κοντά στη σύγκρουση με την Τουρκία.
Την οκταετία μετά από τα Ίμια, η Ελλάδα δαπάνησε 33-35 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς! Οι «μίζες» έχουν υπολογιστεί κοντά στα δύο δισ. Δεν ήταν μόνο αυτό το κακό. Πολλά από τα όπλα που αγοράστηκαν και πληρώθηκαν «χρυσά» από τους Έλληνες φορολογούμενους αποδείχτηκαν αχρείαστα!
Υπολογίζεται ότι την οκταετία μετά από τα Ίμια, η Ελλάδα δαπάνησε 33-35 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς! Οι «μίζες» έχουν υπολογιστεί κοντά στα δύο δισ. Δεν ήταν μόνο αυτό το κακό. Πολλά από τα όπλα που αγοράστηκαν και πληρώθηκαν «χρυσά» από τους Έλληνες φορολογούμενους αποδείχτηκαν αχρείαστα! Κάποιοι λένε ότι είναι τα περισσότερα. Ο λόγος των λάθος επιλογών; Λέγεται «εξοπλιστική διπλωματία».
Η Ελλάδα μετά από τα Ίμια χρησιμοποίησε τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών για να πληρώσει «διόδια»: πρώτα για την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ και μετά για τη συμμετοχή μας στην ΟΝΕ. Οι Ευρωπαίοι δεν έχασαν την ευκαιρία να αδειάσουν από τα ράφια τους, ότι εκείνοι ήθελαν να πουλήσουν και οι Αμερικανοί πάντα πίεζαν για τα δικά τους «προϊόντα», έχοντας εξασφαλίσει συνθήκες μονοπωλίου στην Πολεμική Αεροπορία!
Υπάρχουν και χειρότερα όμως…
Σχεδόν όλα τα όπλα που η Ελλάδα αγόρασε, πληρώθηκαν ακριβά, αλλά για κανένα δεν προβλέφθηκε η απαραίτητη σύμβαση τεχνική υποστήριξης και συντήρησης τους, ακόμη και η προμήθεια πυρομαχικών γι΄ αυτά τα όπλα ! Ο λόγος ήταν να συγκρατηθούν κάπως οι έτσι κι αλλιώς υψηλές τιμές των οπλικών συστημάτων που αφειδώς και χωρίς κανένα σχέδιο όπως αποδείχτηκε αγοράζαμε!
Βρεθήκαμε με τα «πιο σύγχρονα υποβρύχια του πλανήτη», αλλά χωρίς τορπίλες! Στον Έβρο αναπτύχθηκαν τα «καλύτερα άρματα μάχης του κόσμου», αλλά χωρίς πυρομαχικά! Και στην Ελευσίνα 8 ολοκαίνουρια μεταγωγικά αεροσκάφη C-27, έχουν γίνει ….φωλιές για πουλιά, αφού μόνο ένα πετάει!
Κάπως έτσι βρεθήκαμε με τα «πιο σύγχρονα υποβρύχια του πλανήτη», αλλά χωρίς τορπίλες! Στον Έβρο αναπτύχθηκαν τα «καλύτερα άρματα μάχης του κόσμου», αλλά χωρίς πυρομαχικά! Και στην Ελευσίνα 8 ολοκαίνουρια μεταγωγικά αεροσκάφη C-27, έχουν γίνει ….φωλιές για πουλιά, αφού μόνο ένα πετάει! Τα υπόλοιπα παραμένουν καθηλωμένα ,γιατί δεν υπάρχει συμφωνία υποστήριξης τους και ανταλλακτικά!
Την ίδια περίοδο στην Τουρκία, ο Ερντογάν «έχτιζε» την άμυνα της γειτονικής χώρας σε νέες βάσεις. Επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας την οποία υποχρέωσε να ασχοληθεί με τα “νέα όπλα”. Ξεκίνησε το σχεδιασμό και την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αξιοποιώντας και την εταιρεία του γαμπρού του. Ναυπήγησε δύο στόλους: έναν για το ναυτικό κι έναν για την ακτοφυλακή. Κατασκεύασε δικά του επιθετικά ελικόπτερα, πολλά τεθωρακισμένα οχήματα και προσπαθεί να κατασκευάσει «εθνικό» άρμα μάχης. Σχεδόν έτοιμο είναι ένα «μίνι» αεροπλανοφόρο, το Anadolu, έχει εκσυγχρονίσει πλήρως τον αποβατικό του στόλο.
Ακόμη κι αν τελικά δεν παραλάβει τα F-35 διαθέτει έναν ικανό στόλο F-16 και αν θα ΄πρεπε να αναφέρουμε ένα αδύνατο σημείο της Τουρκίας, αυτό είναι η αεράμυνα που καλύπτεται πλέον εν μέρει από τους ρωσικούς S-400 που προμηθεύτηκε από τον Πούτιν
Ακόμη κι αν τελικά δεν παραλάβει τα F-35 διαθέτει έναν ικανό στόλο F-16 και αν θα ΄πρεπε να αναφέρουμε ένα αδύνατο σημείο της Τουρκίας, αυτό είναι η αεράμυνα που καλύπτεται πλέον εν μέρει από τους ρωσικούς S-400 που προμηθεύτηκε από τον Πούτιν.
Και τώρα; Ακόμη και μ΄ αυτά τα δεδομένα, η Ελλάδα έχει τις δυνατότητες να αντιμετωπίσει την Τουρκία σε στρατιωτικό επίπεδο με την κατάλληλη προετοιμασία. Όχι δεν χρειάζεται νέες αγορές, ούτε πολλά δισεκατομμύρια. Αυτό που απαιτείται είναι να βρεθούν γρήγορες λύσεις για να ενεργοποιηθούν σε ποσοστά διαθεσιμότητας που θα αγγίζουν το 100% τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σ΄ αυτό που λέμε… «παν ενδεχόμενο». Ανάμεσα στα πολλά αχρείαστα οπλικά συστήματα που «φορτωθήκαμε», διαθέτουμε όπλα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και τη ζημιά στην παραβατική Τουρκία. Ζημιά ανεπανόρθωτη.
Το κόστος για το απαραίτητο restart της ελληνικής πολεμικής μηχανής δεν είναι απαγορευτικό. Κοντά στα 300 εκατομμύρια χρειάζονται για να πετάνε όλα τα τα ιπτάμενα μέσα της ΠΑ. Λιγότερα απαιτεί η «ανάσταση» του Στόλου
Το κόστος για το απαραίτητο restart της ελληνικής πολεμικής μηχανής δεν είναι απαγορευτικό. Κοντά στα 300 εκατομμύρια χρειάζονται για να πετάνε όλα τα τα ιπτάμενα μέσα της ΠΑ. Λιγότερα απαιτεί η “ανάσταση” του Στόλου. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο το μεγαλύτερο πρόβλημα για την “επανεκκίνηση” δεν είναι το οικονομικό, αλλά ο χρόνος! Η κρίση με την Τουρκία ενδέχεται να μας προκύψει σύντομα κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
