Δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε, ήταν η κακοκαιρία των 1000 ετών, ήταν θέλημα… Θεού για την Θεσσαλία.
Αυτά και άλλα πολύ χειρότερα έχουμε ακούσει τις τελευταίες ώρες για την βυθισμένη Θεσσαλία και κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι δεν μπορούσε κάτι άλλο. Και όμως πολλά μπορούσαν να είχαν γίνει, με την απάντηση να δίνει ο Περιβαλλοντολόγος Παντελής Μήτσιου.
«Κανείς δεν φταίει, πως να τα βάλεις με το θεό.
Γιατί το φαινόμενο είχε προβλεφθεί από τις αρχές του μήνα, και μάλιστα ΟΛΟΙ οι μετεωρολόγοι και οι επίσημοι φορείς μιλούσαν για πρωτόγνωρης έντασης και διάρκειας φαινόμενο που θα «χτυπήσει» τη Θεσσαλία και άλλες περιοχές. Αλλά τότε, μας ένοιαζε να αποδείξουμε ότι το Αστεροσκοπείο διοικείται από πράκτορες του Πούτιν ξέρωγω.
Η φέρουσα ικανότητα της Θεσσαλικής πεδιάδας είναι (ή θα έπρεπε να είναι) γνωστή σε όλους όσοι έχουν την ευθύνη της πολιτικής προστασίας. Όπως επίσης και η συμπεριφορά της σε πλημμυρικά φαινόμενα. Θεωρητικά, θα μπορούσαν να έχουν «τρέξει» δύο και τρία σενάρια εξέλιξης των βροχοπτώσεων και να έχουν πέντε – έξι προβλέψεις. Είμαι σίγουρος ότι όλα τα σενάρια, θα προέβλεπαν τις πλημμύρες, τουλάχιστον και μάλιστα με τη χρονική σειρά που συνέβησαν: Φάρσαλα, Παλαμάς, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Πηνειάδα – Κουτσόχερο, Λάρισα.
Αφού το φαινόμενο είχε προβλεφθεί, υπήρχε ΙΚΑΝΟΤΑΤΟΣ χρόνος να εκκενωθούν τα χωριά στο χαμηλότερο υψόμετρο και να εξασφαλισθεί η ομαλή και οργανωμένη μεταφορά των κατοίκων σε ασφαλές μέρος. Δυστυχώς, δεν έγινε απολύτως τίποτα, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Και με αυτό δεν λέω ότι δεν υπάρχει χώρος για καλύτερα και αποτελεσματικότερα αντιπλημμυρικά έργα, μόνο που αυτά πρέπει να είναι μέρος του γενικότερου σχεδιασμού διαχείρισης των υδάτων στη Θεσσαλία. Και χρειάζεται μια προσέγγιση πολυεπίπεδη στο θέμα. Οι χρόνιες στρεβλώσεις δεν αίρονται δια μαγείας. Όταν το ίδιο δίκτυο χρησιμεύει για άρδευση και αποστράγγιση ταυτόχρονα, όταν ο έλεγχος και η διαχείριση είναι διάσπαρτη σε πενήντα υπηρεσίες που αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, όταν ο υπόγειος υδροφορέας αντιμετωπίζεται με όρους ιδιοκτησιακούς από τους χρήστες του, όταν προέχει ο θάνατος της γίδας του γείτονα, δεν μπορεί να περιμένεις ότι όλα θα λυθούν επειδή σκέφτηκες ότι ΄οι πλημμύρες αντιμετωπίζονται στα ορείνα΄. Και ταυτόχρονα με όλα τα παραπάνω, πρέπει να συνυπολογίσεις τη δυναμική της κλιματικής αλλαγής, τα διαθέσιμα κονδύλια, τις αντιδράσεις φορέων και πολιτών…
Και τι δηλαδή; Δεν θα κάνουμε τίποτα. Φυσικά και πρέπει και μπορούμε να κάνουμε, αρκεί να υπάρχει βούληση και ίσως μια απειλή στα οπίσθιά μας (με συγχωρείτε για το σεξιστικό επιχείρημα)».
