Δεύτερο αεροπορικό ατύχημα κατά την προσγείωση μαχητικού αεροσκάφους σημειώθηκε χτες, μέσα στις τελευταίες πενήντα μέρες.
Το πρώτο είχε σημειωθεί στην Ανδραβίδα, στις 18 Νοεμβρίου 2021 με την εγκατάλειψη του F-16 καθώς ο χειριστής προσπάθησε να το προσγειώσει κάτω από απαγορευτικές καιρικές συνθήκες.
Το δεύτερο αεροπορικό ατύχημα σημειώθηκε χτες στην Κρήτη όταν ένα αεροσκάφος F-16D Block52+ της 115 Πτέρυγας Μάχης ξέφυγε, κατά τη διάρκεια της τροχοδρόμησής του, από τον αεροδιάδρομο που χρησιμοποιείται από την Πτέρυγα στα Χανιά.
Οι χειριστές δεν τραυματίστηκαν και βγήκαν από το αεροσκάφος αβλαβείς.
Ωστόσο το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί σημειώνονται αεροπορικά ατύχημα κατά την διαδικασία προσγείωσης και μάλιστα με υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη;
Την απάντηση την δίνει παλαίμαχος αεροπόρος : Η δυσκολότερη φάση για το αεροπλάνο είναι η απογείωση και για τον Αεροπόρο η προσγείωση ! Κατά την διαδικαστικά προσγείωσης είναι αρκετές οι αλληλεπιδράσεις που συνυπάρχουν πάνω στον αεροπόρο. Πχ : Ικανοποίηση για την εκτέλεση της αποστολής, χαρά για την επιστροφή του αεροπλάνου και πως θα δει τους αγαπημένους του, συσσωρευμένη σωματική και ψυχική κούραση, επαφή με το έδαφος , καιρός, αέρας, βροχή, φρένα αεροπλάνου…
Ωστόσο, από μόνη της η διαδικασία προσγείωσης είναι περίπλοκη και διαθέτει βαθμό δυσκολίας σε όλες τις φάσεις :
ΦΑΣΗ 1η : Το διθέσιο αεροπλάνο F-16D Block52+ με τον εκπαιδευτή στην πίσω θέση και τον εκπαιδευόμενο/μαθητή στην μπροστινή θέση που είναι και ο κυβερνήτης του αεροπλάνου, έρχεται να προσγειωθεί με ταχύτητα που προσεγγίζει τα 300 χιλιόμετρα την ώρα. Η όλη διαδικασία κρατάει 36 δευτερόλεπτα σ´ ένα σύνηθες στρατιωτικό αεροδρόμιο μήκους 3 χιλιομέτρων περίπου.
ΦΑΣΗ 2η : Με αυτή την ταχύτητα των 300 χιλιομέτρων , οι ρόδες του μαχητικού αεροσκάφους αγγίζουν τον διάδρομο προσγείωσης και ξεκινάει η σταδιακή μετάβαση της αεροπορικής μηχανής που ενώ είναι φτιαγμένη για να πετά, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα πρέπει να μετατραπεί σε όχημα επιφανείας και να κινηθεί ομαλά στο έδαφος.
Με ταχύτητα 300 χιλιομέτρων οι δύο πίσω ρόδες του μαχητικού αεροσκάφους αγγίζουν το έδαφος. Ο πιλότος συνεχίζει να το κρατάει στις 2 ρόδες και να κόβει τα ταχύτητα μέχρι τα 200 χιλιόμετρα, κάνοντας σούζα. Προοδευτικά μειώνεται η ταχύτητα, το αεροπλάνο χάνει την στήριξη του στις 2 πίσω ρόδες και τελικά ακουμπάει στο έδαφος και η μπροστινή του ρόδα. Τότε ο πιλότος αρχίζει τις διαδικασίες φρεναρίσματος σύμφωνα με τα εγχειρίδια του αεροπλάνου. Μεταξύ άλλων χρησιμοποιεί τα φρένα του αεροπλάνου ενώ προσπαθεί να είναι στο κέντρο του διαδρόμου προσγείωσης. Αυτά τα δυο (φρενάρισμα και παραμονή στο κέντρο του διαδρόμου) τα καταφέρνει ο κυβερνήτης χρησιμοποιώντας το ίδιο μέσο χειρισμού, που ονομάζονται ποδωστήρια και υπακούν στις εντολές των ποδιών του πιλότου. Με δεδομένο ότι στα σύγχρονα αεροπλάνα τα ποδωστήρια είναι ηλεκτρικά, δηλαδή μετατρέπουν την δύναμη που εφαρμόζει ο πιλότος επάνω τους σε ηλεκτρικά σήματα προς διάφορους άλλους μηχανισμούς, το αεροπλάνο φρενάρει και στρίβει στο έδαφος με την ευαίσθητη χρήση των ποδωστηρίων και ολοκληρώνεται η μετάπτωση του σε όχημα εδάφους όταν η ταχύτητα μειωθεί χαρακτηριστικά κάτω από τα 100 χιλιόμετρα την ώρα. Από εκεί και πέρα με λεπτούς χειρισμούς το αεροπλάνο τροχοδρομεί στο έδαφος και συμπεριφέρεται ως όχημα με πολύ μεγάλο βάρος και αρκετές αδρανειακές δυνάμεις.
Οι όλες διαδικασίες για ασφαλή προσγείωση και τροχοδρόμηση θα πρέπει να γίνονται αστραπιαία. Με 60 χιλιόμετρα ταχύτητα τροχοδρόμησης, σε 60 δευτερόλεπτα τρως 1 χιλιόμετρο διάδρομο.
Η διαδικασία προσγείωσης δυσκολεύει όταν προστεθεί και ο παράγων καιρός δηλαδή όταν βρέχει ή είναι βρεγμένος διάδρομος ή όταν πνέει πλάγιος αέρας και υπάρχει συνδυασμός αυτών.
Φυσικά παίζει ρόλο η εμπειρία αλλά και η επαφή με τις πτήσεις- πρέπει ο κόσμος να πετά στην πραγματική ζωή για να αποκτά αυτές τις εμπειρίες πτήσεις.
