Για τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε η ελληνική αποστολή στην Τουρκία, κατά τις τιτάνιες προσπάθειες διάσωσης των εγκλωβισμένων στα χαλάσματα των κτηρίων, μίλησε ο διασώστης Κωνσταντίνος Νίκας στην ΕΡΤ.
«Η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι τραγική, ασύλληπτη η καταστροφή», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Τις 5 ψυχές που σώσαμε τις κουβαλάμε πάντα», ανέφερε και συμπλήρωσε ότι «η οικογένειά μας, το πυροσβεστικό σώμα, μάς εμπνέει και μας καθοδηγεί πάντα».
Στη συνέχεια, μίλησε για τη διάσωση της Αϊρίν, που συγκλόνισε. Οι πολύωρες προσπάθειες απεγκλωβισμού της 20χρονης, είναι από αυτές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην ψυχή των Ελλήνων διασωστών.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την διάσωση της 20χρονης Αϊρίν»
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την διάσωση της 20χρονης Αϊρίν, μας έχει αφήσει ένα έντονο αποτύπωμα», είπε. «Δεν ήθελε να μας αφήσει το χέρι, μας τραβούσε κοντά της. Αισθάνομαι τυχερός που έζησα μία τέτοια εμπειρία», πρόσθεσε.
«Η διάσωση της Αιρίν ήταν πολύπλοκη διάσωση τεχνικά περάσαμε πολύ χρόνο δίπλα της, οπότε η στιγμή που τη βγάλαμε ήταν πολύ σημαντική για μένα», ανέφερε ο Πυραγός.
Οι άνδρες της ΕΜΑΚ, της κρατούσαν συνέχεια το χέρι, της μιλούσαν, της έδιναν νερό και φαγητό ενώ ύο φορές έχασε τις αισθήσεις της. Μόλις κατάφεραν να την ανασύρουν ζωντανή, εκείνη τους ευχαρίστησε στα ελληνικά.
«Αισθάνομαι πολύ τυχερός που κατάφερα και έζησα μια τέτοια εμπειρία, η οποία στέφθηκε με επιτυχία», πρόσθεσε.
Όσο για το αν υπάρχει ελπίδα για άλλους ζωντανούς εγκλωβισμένους τόνισε: «Οι σεισμοί είναι μία επιχείρηση που διαρκεί μάξιμουμ τρία 24ωρα, από εκεί και πέρα οι πιθανότητες επιβίωσης μειώνονται πολύ» αλλά τόνισε ότι η ελπίδα παραμένει.
«Ο πατέρας της Αϊρίν μας πρόσφερε μπισκότα»
«Το εντυπωσιακό είναι όμως ότι οι άνθρωποι αυτοί καθ’ όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων ήταν μαζί μας, δηλαδή δύο χαρακτηριστικά το ένα της Αϊρίν που ήταν ένας κύριος και εννοούσαμε το πεδίο για να μπορέσουμε να δουλέψουμε. Το εκκένωσαν από τους ντόπιους. Ήταν ένας κύριος ο οποίος δεν έφευγε, τον διώχναμε και ξαναερχόταν, μας πρόσφερε μπισκότα, μας πρόσφερε νερό και κάποια στιγμή που βγήκα έξω να πάρω λίγο μια ανάσα, τον ρωτάω. Συγγνώμη, του λέω ποιος είσαι εσύ, τι σου είναι; και κατάλαβα με νοηματική ότι ήταν πατέρας της και δεν ήθελε να φύγει. Οποτε ήταν μαζί μας οι άνθρωποι αυτοί ήταν μαζί μας, οι συγγενείς τους», είπε ο κ. Νίκας στη συνέχεια.
Για το ότι ήταν Έλληνες
«Ήταν πάρα πολύ φιλικοί και ήταν πάρα πολύ εγκάρδια. Μας άνοιγαν την αγκαλιά τους, μας πρόσφεραν το φαγητό τους και όταν άκουγαν Γιουνάν, Γιουνάν, όταν πραγματικά ήταν εκεί, μας αντιμετώπιζαν σαν αδέρφια. Υπήρχε ένα πάρα πολύ καλό κλίμα και μια μεγάλη αγκαλιά», είπε αναφερόμενος στο ότι από την Ελλάδα.
Η οικογένεια της ΕΜΑΚ
«Έχει ένα προσωπικό αποτύπωμα. Θα πω όμως για μια άλλη οικογένεια η οποία υπάρχει και η οποία μας στηρίζει. Είναι μια οικογένεια που αποτελείται από χιλιάδες γυναίκες και άντρες, η οποία βρίσκεται παντού, στους πυροσβεστικούς σταθμούς, στα πυροσβεστικά κλιμάκια, σε όλη την Ελλάδα. Άνθρωποι οι οποίοι καθημερινά παλεύουν, θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο και κάνουν πάρα πολλές πράξεις αυτοθυσίας και ηρωισμού, τις οποίες δεν τις μαθαίνει κανείς. Αυτό είναι το Πυροσβεστικό Σώμα και αυτό μας εμπνέει και αυτό μας δίνει δύναμη και αυτό μας καθοδηγεί και ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ μας είμαστε ο ένας οδηγός του άλλου».
Ο «Χατάι», ο τετράποδος φίλος της ΕΜΑΚ
«Βρήκαμε στο Χατάι, ένα κουταβάκι, ένα τουρκικό τσοπανόσκυλο, το οποίο μας συμπάθησε και ήρθε κοντά μας και αποφασίσαμε να το υιοθετήσουμε. Οπότε το συγκεκριμένο σκυλάκι υιοθετήθηκε από την 1η ΕΜΑΚ, πήρε το όνομα Χατάι και τώρα πλέον θα μεγαλώνει εδώ παρέα μας στην Αθήνα». Για το αν ο Χατάι θα γίνει διασώστης απάντησε: «Μετά από όλο αυτό τον πόνο που έζησε γύρω γύρω του, αξίζει να περάσει μια ήσυχη και χαλαρή ζωή με χάδια και θα εκπαιδευτούν άλλα σκυλιά να γίνουν διασώστες».
