Την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου, στις 7.30 το πρωί, το Κρουαζιερόπλοιο «Orient Queen» έδεσε στη Μύκονο.
Ο 65χρονος Λιβανέζος Μοχάμαντ Αλι Σαλέχ είχε ξαναέρθει δύο φορές στο νησί οπότε δεν βιαζόταν να βγει. Αφού πήρε πρωινό με τη σύζυγο του, επέστρεψαν στη σουίτα τους στο 7ο κατάστρωμα και συζητούσαν πως θα περνούσαν την ημέρα τους. Στις 10 χτύπησε το τηλέφωνο της καμπίνας.
Κάποιος του ζήτησε ευγενικά να κατέβει στη ρεσεψιόν με το διαβατήριό του. Δεν παραξενεύτηκε. Ούτε όταν του είπαν να τους ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα. Όταν όμως ξεκίνησαν να του κάνουν διάφορες περίεργες ερωτήσεις για το παρελθόν του, κατάλαβε πως δεν επρόκειτο για θέμα ρουτίνας. Πέρασαν επτά ώρες μέχρι να του πουν πως εκκρεμούσε εις βάρος του ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης των γερμανικών δικαστικών αρχών για υπόθεση τρομοκρατίας. Θεωρούσαν πως ήταν ο αεροπειρατής της πτήσης TWA 847.
Η πρώτη του αντίδραση ήταν να βάλει τα γέλια. Ως δημοσιογράφος σε μια από τις πιο έγκυρες εφημερίδες του Λιβάνου μπορεί να μην είχε καλύψει την αεροπειρατεία το 1985, αλλά θυμόταν τις βασικές λεπτομέρειες. Με αφετηρία του αεροδρόμιο του Ελληνικού, ο καταζητούμενος με δυο συνεργούς είχε κρατήσει για 17 ημέρες ομήρους επιβάτες και πλήρωμα και όταν έφτασαν στη Βηρυτό σκότωσαν τον Ρόμπερτ Στέθεμ, δύτη του Αμερικανικού Ναυτικού.
«Λέτε να ήμουν εγώ και να ερχόμουν κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά;», τους είπε ο Σαλέχ. Τα ονόματά τους πράγματι έμοιαζαν, δεν ήταν όμως ακριβώς τα ίδια (ο τρομοκράτης είναι ο Μοχάμεντ Αλι Χαμαντεi του Σαλέχ, ενώ εκείνος είναι ο Μοχάμαντ Σαλέχ του Αλι) ούτε είχαν την ίδια ηλικία.
«Όταν συνταξιοδοτήθηκα πριν από 3 χρόνια ήμουν διευθυντής της εφημερίδας μου για όλο τον Νότιο Λίβανο. Πάρτε τηλέφωνο στη χώρα μου και θα σας το επιβεβαιώσουν», επέμενε. Εκείνοι όμως δεν τον άκουγαν. «Στο τμήμα υπήρχε κλίμα ευφορίας. Οι αξιωματικοί προφανώς θεωρούσαν πως είχαν μόλις πιστωθεί μια μεγάλη επιτυχία», λέει στην Καθημερινή ο Σαλέχ.
Γύρω στις 10 το βράδυ του ανακοίνωσαν πως θα περνούσε τη νύχτα στο κρατητήριο. Πριν του κατασχέσουν το κινητό, ζήτησε να κάνει ένα τηλέφωνο στον μοναδικό άνθρωπο που θεωρούσε πως θα τον βοηθούσε αποτελεσματικά: Τον Αμπάς Ιμπραήμ. Ο ισχυρός άνδρας, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Λιβάνου επιβεβαίωσε στην «Καθημερινή» πως είχαν επικοινωνία. Άκουσε το τι είχε συμβεί και παρότι γνώριζε από το πρώτο λεπτό ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο λάθος (οι δύο άνδρες γνωρίζονταν προσωπικά από τα δημοσιογραφικά χρόνια τον Σαλέχ) ζήτησε από την ομάδα του να κινήσει άμεσα τη διαδικασία ώστε να πιστοποιηθεί η αθωότητά του.
Η σύζυγός του, του πήγε στο τμήμα μια αλλαξιά ρούχα και το βαλιτσάκι με τα φάρμακα για την καρδιά, την πίεση και το σάκχαρο.
«Μην ανησυχείς, αύριο όλα θα ξεκαθαρίσουν», της είπε. Έμοιαζε ψύχραιμος, αλλά όταν η πόρτα πίσω του κλείδωσε, πανικοβλήθηκε. «Το κελί μύριζε σαν δημόσιο ουρητήριο, το κρεβάτι ήταν βρώμικο. Έκατσα σε ένα πάγκο, με ένα ανεξήγητο τρέμουλο παρότι δεν κρύωνα και προσπαθούσα να ηρεμήσω».
Το επόμενο πρωί οδηγήθηκε στη Σύρο. Ενώπιον αντεισαγγελέα εφετών και χωρίς δικηγόρο, εξήγησε ξανά το ποιος είναι, θεωρώντας πως σε λίγα λεπτά θα ήταν ελεύθερος. Η απόφαση ήταν όμως αρνητική: «Σύλληψη, προσωρινή κράτηση και σύντομα μεταφορά στον Κορυδαλλό» του είπαν. Στο αστυνομικό τμήμα τον φωτογράφισαν και του πήραν τόσες φορές δακτυλικά αποτυπώματα που αναγκάστηκαν να του πλύνουν τα χέρια με βενζίνη για να φύγει το σκούρο μελάνι.
Χωρίς κινητό ή τηλεκάρτα δεν είχε τρόπο να επικοινωνήσει με κανέναν. «Άρχισα να πανικοβάλλομαι» θυμάται ο Σαλέχ, «ένιωθα πως είμαι τελείως μόνος και πως από ένα λάθος θα καταστρεφόταν η ζωή μου. Φοβόμουν πω κάποιος θεωρώντας πως είμαι ο τρομοκράτης μπορούσε να με απαγάγει. Έτρεμα επίσης μήπως το μάθαινε η μητέρα μου πού είναι 93 ετών και ξέρω πως δεν θα το άντεχε».
Πίσω στον Λίβανο, στο κτίριο των μυστικών υπηρεσιών, ο Αμπάς Ιμπραήμ είχε την επίσημη επιβεβαίωση από την ομάδα του πως ο Σαλέχ δεν είχε καμία σχέση με την αεροπειρατεία. Ήλπιζε πως ήταν θέμα ωρών να λυθεί η παρεξήγηση.
Στην Ουάσιγκτον, ο Κένεθ Στέθεμ, ο αδελφός του θύματος της αεροπειρατείας, χάζευε τις ειδήσεις στο κινητό του, όταν ξαφνικά είδε τη χαρακτηριστική ασπρόμαυρη φωτογραφία του αεροπλάνου με τον τρομοκράτη να σημαδεύει με το πιστόλι τον πιλότο. Διάβασε το άρθρο και «πάγωσε». «Για την οικογένειά μου ήταν πάντα σημαντικό να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οπότε δεν σας κρύβω πως χάρηκα πολύ, αλλά ήμουν και λίγο επιφυλακτικός, επειδή η ηλικία δεν ταίριαζε», λέει στην Καθημερινή.
Επικοινώνησε αμέσως με τους Αμερικανούς αξιωματικούς που χειρίζονται τον φάκελο της δολοφονίας του αδελφού του και προσπάθησε να μάθει δύο πράγματα: Εάν είναι σίγουροι πως πρόκειται για τον ίδιο άνδρα και το σημαντικότερο: Εάν θα εκδοθεί στην Αμερική. Η απάντηση ήταν πως όλα τελούσαν υπό διερεύνηση.
Εν τω μεταξύ, ο Αμπάς Ιμπραήμ των μυστικών υπηρεσιών είχε πάρει, ανεπίσημα, την ενημέρωση που περίμενε όλο το Σαββατοκύριακο: Το απαλλακτικό έγγραφο είχε επιτέλους φύγει από τον ομοσπονδιακό εισαγγελέα της Γερμανίας.
«Ήταν μεγάλη η χαρά και η ανακούφιση», σημειώνει στην Καθημερινή. Ενημέρωσε άτυπα την οικογένεια και την πρεσβεία. Στη Σύρο, όμως, το έγγραφο έκανε ώρες να φτάσει.
«Πραγματικά, πιστεύετε πως θα ξαναέρθω στη χώρα σας;» τους είπε. Στον Πειραιά τον περίμενε η επιτετραμμένη της πρεσβείας. Του είχε αγοράσει ρούχα, τον πήγε στο σπίτι που θα τον φιλοξενούσαν και όλοι μαζί βγήκαν για φαγητό. Το επόμενο πρωί επέστρεψε στη χώρα του. Με μουσική και χορούς, πλήθος κόσμου τον υποδέχτηκε και τον συνόδευσε στο σπίτι του. «Πιστεύετε πως πλέον στο βιογραφικό μου μπορώ να γράφω πέρα από δημοσιογράφος και αεροπειρατής;”, ρώτησε τους δικούς του με σοβαρό ύφος.
Πηγή: Καθημερινή
