Όλες τις προηγούμενες μέρες είδαμε και ακούσαμε πολλά για την ΕΕ, το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», με αποκορύφωμα την Κυριακή 9 Μάη, όταν αφενός ξεκινούσε στο Στρασβούργο η Διάσκεψη της ΕΕ για το «Μέλλον της Ευρώπης» κι αφετέρου στην Αθήνα, στην Ακρόπολη, έγινε η έπαρση της ευρωπαϊκής σημαίας προς τιμή της συμπλήρωσης 40 χρόνων από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ.
Η επιλογή της 9ης Μάη για τη Διάσκεψη, όπως και συνολικά η ανακήρυξή της σε «μέρα της ΕΕ», δεν είναι ασφαλώς τυχαία. Η ΕΕ επιχειρεί να ταυτίσει τον εαυτό της με την Ευρώπη, ενώ είναι από τα σπάργανά της μία διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία, ένωση των εκμεταλλευτών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα η Διάσκεψη για το «Μέλλον της Ευρώπης» αφορά σε μία χρυσοπληρωμένη εκστρατεία της ΕΕ, με την συμβολή επιχειρηματικών ομίλων, λόμπι, ΜΚΟ και εργατοπατέρων, με στόχο τον προκλητικό εξωραϊσμό του συστήματος, την χειραγώγηση, τον αντικομμουνισμό.
Η ΕΕ, εδώ και χρόνια, επιδιώκει ανεπιτυχώς να παραχαράξει την 9η Μάη, ημέρα της επετείου της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Επιχειρεί ανιστόρητα να εξισώσει το ναζιστικό τέρας με τις δυνάμεις που το συνέτριψαν. Στην ΕΕ, όπου Κομμουνιστικά Κόμματα αντιμετωπίζουν διώξεις κι επιδιώκεται να ποινικοποιηθεί η κομμουνιστική ιδεολογία με ψηφίσματα κι αποφάσεις, η εικόνα της Κόκκινης Σημαίας καρφωμένη στο Ράιχσταγκ παραμένει χαραγμένη στη μνήμη των λαών.
-Η ΕΕ παίρνει τα μέτρα της βλέποντας την εντεινόμενη αμφισβήτηση και την έλλειψη εμπιστοσύνης των λαών και της νεολαίας απέναντί της. Το τελευταίο «Ευρωβαρόμετρο» καταγράφει την οργή και την αγανάκτηση που εκφράζουν οι λαοί απέναντι στις στρατηγικές της ΕΕ. Αυτά φοβάται κι επιδιώκει να ενσωματώσει, απευθύνοντας εκκλήσεις τάχα για την «συνδιαμόρφωσή» της. Βεβαίως, τέτοιες εκκλήσεις συνιστούν προκλητικό εμπαιγμό, καθώς οι λαοί ουδέποτε ρωτήθηκαν για τη συγκρότηση της ΕΕ, αλλά κι όποτε ρωτήθηκαν κι απέρριψαν τις αντιλαϊκές ευρωπαϊκές συμφωνίες και συνθήκες, η “δημοκρατική ΕΕ” και οι κυβερνήσεις της επιστράτευσαν κάθε είδους εκβιασμό, επιβάλλοντας ακόμα και τη διεξαγωγή επαναληπτικών δημοψηφισμάτων μέχρι αυτές να επικυρωθούν κακήν κακώς.
Ενώ ακόμα εξελίξεις, όπως το Brexit και οι οξυνόμενοι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της, αποδεικνύουν ότι η ΕΕ δεν είναι ούτε νομοτέλεια, ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να μετατραπεί από φυλακή των λαών σε “κοινό σπίτι” καταπιεστών και καταπιεσμένων.
-Όσο κι αν προσπαθούν οι θεσμοί, τα επιτελεία, οι κυβερνήσεις, να ωραιοποιήσουν την ΕΕ, το αποκρουστικό – αντιλαϊκό πρόσωπό της φανερώνεται σε κάθε καμπή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας σε βάρος των λαών: Σε όλα τα κράτη-μέλη η μεγαλοεργοδοσία απαλλάχθηκε από την υποχρέωση λήψης μέτρων στους χώρους δουλειάς, δεν πάρθηκαν μέτρα στα ΜΜΜ, στα σχολεία. Στο έδαφος της πολιτικής χρόνιας υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης τα δημόσια συστήματα υγείας οδηγήθηκαν στην κατάρρευση, στην μετατροπή τους σε συστήματα «μίας νόσου», την ώρα που οι ιδιώτες της υγείας θησαυρίζουν.
Παρά το γεγονός ότι για την ανάπτυξη των εμβολίων ενάντια στον νέο κορονοϊό οι φαρμακευτικοί κολοσσοί πληρώθηκαν αδρά με χρήματα των λαών, τα εμβόλια-εμπόρευμα παράγονται, πουλιούνται και διανέμονται με στόχο την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους και την εγγύηση των όρων ανταγωνιστικότητας -που αποτελούν ευρωενωσιακή πολιτική- και σε αυτή τη βάση οξύνονται οι κόντρες των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων. Σε αυτούς τους ανταγωνισμούς οφείλεται η καθυστέρηση στην ανοσοποίηση του πληθυσμού, τη στιγμή που μόνο στο διάστημα 23 Απριλίου – 6 Μαΐου καταγράφηκαν παραπάνω από 4 εκατομμύρια κρούσματα και πάνω από 65.000 νεκροί στην Ευρώπη, φτάνοντας το αποτροπιαστικό σύνολο των 31 εκατ. κρουσμάτων και 693 χιλιάδων θανάτων.
-Ταυτόχρονα, ΕΕ και κυβερνήσεις, αξιοποιούν την πανδημία σαν ευκαιρία, ώστε να φορτώσουν ξανά τη νέα καπιταλιστική κρίση στις πλάτες των λαών. Τα μέτρα “μπουκώματος” με χρήμα των μεγαλοεπιχειρηματιών οδήγησαν σε κορύφωση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης των εργαζομένων. Συνοδεύονται από ξήλωμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ακόμη και στα 70 χρόνια.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας την αντιδραστική ευρωενωσιακή νομοθεσία, τους νόμους για την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου που ψήφισαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, προωθεί την κατάργηση του 8ώρου, 100 χρόνια μετά την καθιέρωσή του! Την επιβολή 10ωρης εργασίας χωρίς υπερωριακή αμοιβή, το χτύπημα στη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων. Πρόκειται για βαρβαρότητα δίχως τέλος, που δεν μπορεί να κρυφτεί από το πολυδιαφημιζόμενο «Σχέδιο Ανάκαμψης» και το «Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ». Τα σχέδια αυτά, που στην χώρα μας χαιρετιστήκαν από την κυβέρνηση, το ΣΥΡΙΖΑ και τα αλλά κόμματα, μοιράζουν σχεδόν 2 τρισ. ευρώ στους ομίλους της «πράσινης» και «ψηφιακής» οικονομίας, φορτώνοντας στους λαούς υπερμνημόνια και νέους «πράσινους» φόρους.
Το μέλλον των λαών δεν είναι η ΕΕ που πρεσβεύει το παλιό, το σάπιο, το παρωχημένο: Την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τις κρίσεις και τους πολέμους. Το ελπιδοφόρο μέλλον βρίσκεται στον αγώνα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Βρίσκεται στην επιλογή της αποδέσμευσης από τέτοιες ενώσεις και συμμαχίες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική συνεργασία των λαών. Βρίσκεται στο δρόμο για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Ο Λευτέρης Νικολάου είναι Ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ
