Ο Ντιέγκο Μαραντόνα έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του, τόσο εντός γηπέδου με τα μαγικά που έκανε με την στρογγυλή «θεά», όσο και εκτός με τις δηλώσεις και τον τρόπο ζωής του.
Ο θάνατος του έχει βυθίσει εκατομμύρια στο πένθος και αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ακολουθούν 5 πράγματα για τον Θεό του ποδοσφαίρου, τα οποία πρέπει να γνωρίζεις.
1.«Το Χέρι του Θεού»
Η Αργεντινή αντιμετωπίζει την Αγγλία στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1986 στο Μεξικό, με τις δύο χώρες να έχουν εχθρικές σχέσεις εκείνη την περίοδο.
Η πρώτη κόντρα μεταξύ των δύο κρατών ξεκινάει το 1966, όταν η Αγγλία είχε αποκλείσει την Αργεντινή στην προημιτελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με 1-0. Παράλληλα, στο παιχνίδι αυτό, είχαν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια από τους παίκτες της εθνικής Αργεντινής, που είχαν θεωρήσει ότι η Αγγλία είχε ευνοηθεί υπερβολικά από τη διαιτησία.
Έπειτα, η κόντρα κορυφώνεται με την εισβολή της Αγγλίας στα νησιά Φώκλαντ και τον πόλεμο με την Αργεντινή.
Έτσι, 20 χρόνια μετά, κατά μία ιστορική σύμπτωση, οι δύο αυτές ομάδες βρέθηκαν πάλι αντιμέτωπες σε προημιτελική φάση, με επίσης παιχνίδι νοκ-άουτ για την πρόκριση στην 4-άδα των ημιτελικών. Ο αγώνας έγινε στις 22 Ιουνίου 1986, στο στάδιο Αζτέκα, μπροστά σε 114.580 θεατές.
Στα πρώτα λεπτά του αγώνα, φάνηκε και οι δύο ομάδες να ξεκινούν νευρικά, με πολλές χαμένες ευκαιρίες εκατέρωθεν. Η καλύτερη φάση για την Αγγλία ήταν στο 13ο λεπτό.
Στη συνέχεια, η Αργεντινή άρχισε να κυριαρχεί στην κατοχή της μπάλας, με αρκετές ευκαιρίες (πολλές από τις οποίες έγιναν από τον Μαραντόνα), που όμως δεν μπορούσαν να διασπάσουν την εμφανώς ανθεκτική βρετανική άμυνα και το ημίχρονο έληξε 0-0.
Στο 51′ (6ο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου) ύστερα από λανθασμένο γύρισμα του ποδοσφαιριστή της Αγγλίας Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα έτρεξε προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς την μικρή περιοχή.
Ο τερματοφύλακας της Αγγλίας, Πίτερ Σίλτον, αντέδρασε εγκαίρως με έξοδο, τρέχοντας επίσης προς την μπάλα, με σκοπό να την αποκρούσει.
https://youtu.be/nGYYs-ZE5Wg
Μάλιστα ήταν σε σαφώς πιο πλεονεκτική θέση για κάτι τέτοιο, καθώς ήταν σχεδόν 20 πόντους ψηλότερος από τον Μαραντόνα: 1,83 έναντι μόλις 1,65 μέτρα. Την καθοριστική στιγμή, ωστόσο, ο Μαραντόνα σήκωσε το αριστερό του χέρι και για δέκατα του δευτερολέπτου πρόλαβε την μπάλα, χτυπώντας την δυνατά με αυτό και στέλνοντάς την στα δίχτυα. Ο Τυνήσιος διαιτητής Ali Bin Nasser, μη βλέποντας την παράβαση, καταλόγισε το τέρμα ως έγκυρο.
Ο Μαραντόνα αργότερα είπε ότι: «Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε… Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει». Ο διαιτητής όμως δεν είχε διακρίνει καλά την φάση και νόμισε ότι ο Μαραντόνα είχε χτυπήσει την μπάλα με κεφαλιά. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των Άγγλων, και ιδίως του Σίλτον και του Terry Fenwick, ούτε ο διαιτητής, ούτε ο επόπτης (Bogdan Dotchev από τη Βουλγαρία) άλλαξαν γνώμη.
Στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, ο Μαραντόνα, αντί να παραδεχτεί την παράνομη κίνηση που έκανε, δήλωσε ότι το γκολ επετεύχθη: «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» («λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού») αφήνοντας στην ιστορία το γκολ με αυτό το όνομα.
Μάλιστα χρειάστηκε να περάσουν 19 χρόνια για να παραδεχτεί επίσημα ότι σκόραρε με το χέρι, καθώς μόλις το 2005 το παραδέχτηκε δημόσια.
2.Νάπολι
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα αγωνίστηκε στη Νάπολι από το 1984 έως το 1991. Με τη συνεισφορά του συνέβαλε να μετατραπεί από μια μικρή ομάδα (που την τελευταία χρονιά προτού τον ερχομό του είχε γλιτώσει τον υποβιβασμό για ένα βαθμό) σε μια από τις πιο αγαπητές τότε στον κόσμο έχοντας αποκτήσει με τη πάροδο του χρόνου πολλούς οπαδούς.
Μία από τις φτωχότερες περιοχές της χώρας είχε μόλις υπογράψει τον πιο ακριβό παίκτη στον κόσμο. Όπως το έθεσε μια τοπική εφημερίδα εκείνη την εποχή, «η πόλη δεν είχε δήμαρχο, σπίτια, σχολεία, δουλειά, λεωφορεία, και αποχέτευση, αλλά κανένα από αυτά δεν έχει σημασία επειδή έχουμε το Μαραντόνα».
Έτσι, στη Νάπολι ο Μαραντόνα λατρεύτηκε σα «θεός». Με το σύλλογο της νότιας Ιταλίας κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, το Κύπελλο Ιταλίας, το Σούπερ Κύπελλο της χώρας καθώς και το Κύπελλο UEFA της χρονιάς 1988-1989.
3.Ναρκωτικά
Ο Μαραντόνα ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και ιδιαίτερα στην κοκαΐνη. Το 1991 πήγε στο Μπουένος Άιρες για να βρει τη χαμένη του ηρεμία μετά τον αγώνα της Νάπολι με την Μπάρι στην Ιταλία όπου βρέθηκε θετικός σε έλεγχο αντιντόπινγκ, καθώς είχε λάβει κοκαΐνη.
Ο ίδιος είχε δηλώσει πως «ναι, έκανα χρήση κοκαΐνης. Ήθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε. Δεν είχα δίκιο, αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ».
4.Ιδεολογία
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν είχε κρύψει ποτέ την ιδεολογία του και δήλωνε αριστερός. Μάλιστα, μέχρι το τέλος της ζωής του υποστήριζε τις αριστερές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής και αντιμάχονταν σημαντικά τις ΗΠΑ.
Για το ίδιο σημαντικός σταθμός της ζωής του, ήταν η φιλία που ανέπτυξε με τον Φιντέλ Κάστρο.
Οι δύο άντρες είχαν γνωριστεί για πρώτη φορά το 1987 και ο Αργεντίνος θρύλος αποκαλούσε έκτοτε τον Κουβανό επαναστάτη ως τον «δεύτερο πατέρα» του.
Η συνάντηση τους έγινε μετά την νίκη της εθνικής ομάδας της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού και τέσσερα χρόνια πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Μάλιστα, ο Μαραντόνα είχε δηλώσει για τον Φιντέλ πως «Μου άνοιξε τις πόρτες της Κούβας όταν οι κλινικές στην Αργεντινή μου τις έκλειναν κατάμουτρα διότι δεν ήθελαν να κατηγορηθούν για τον θάνατο του Μαραντόνα», περιγράφοντας την περίοδο που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα λόγω της χρήσης ναρκωτικών.
Ακόμη, εκείνη την περίοδο ο Φιντέλ Κάστρο τηλεφωνούσε κάθε μέρα νωρίς το πρωί στον Μαραντόνα για να μιλήσουν για ποδόσφαιρο και πολιτική. Παράλληλα, δεν έπαψε ποτέ να τον ενθαρρύνει να αναρρώσει πλήρως, από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε.
«Μου έλεγε πως μπορούσα να τα καταφέρω. Και τα κατάφερα. Κι είμαι εδώ. Και μιλάω γι’ αυτόν», είχε πει ο Μαραντόνα και είχε συμπληρώσει πως «αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που θυμάμαι από εκείνον».
Επιπλέον, όταν είχε πεθάνει ο Φιντέλ, ο Μαραντόνα είχε συγκινήσει με την ανάρτηση που είχε κάνει στο Facebook, αναφέροντας ότι «αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγήθηκε από λίγους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς, είναι να τον αγνοήσει».
5.Θάνατος
Το παράδοξο στο θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα, είναι πως πέθανε την ίδια ημέρα που έφυγαν από την ζωή δύο σημαντικές προσωπικότητες.
Συγκεκριμένα, ο Αργεντίνος θρύλος πέθανε στις 25 Νοεμβρίου, ημέρα που πέθανε ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο και ο Άγγλος μύθος του ποδοσφαίρου Τζορτζ Μπεστ.
Πλέον, ο Μαραντόνα μπορεί να μην είναι κοντά μας, αλλά με την παρουσία του ομόρφυνε το ποδόσφαιρο και έδειξε έναν διαφορετικό δρόμο.
