«Πετάω σαν πεταλούδα και τσιμπάω σαν μέλισσα». «Δεν μπορείς να χτυπήσεις αυτό που δεν βλέπουν τα μάτια σου» , αυτά ήταν τα λόγια που έλεγε συνεχώς ο πυγμάχος Μοχάμεντ Άλι ο οποίος προκαλούσε λεκτικά τους αντίπαλους του πριν από κάθε αγώνα. Τα έξυπνα ποιηματάκια που έγραφε για να «μειώσει» στα μάτια του κόσμου τους πυγμάχους που αντιμετώπιζε, αποτελούσαν μέρος της ρουτίνας του, γι’ αυτό οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές του συνεντεύξεις τραβούσαν το ενδιαφέρον.
Το αγωνιστικό στυλ του Άλι και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του τον έκαναν να ξεχωρίσει ανάμεσα στους υπόλοιπους πυγμάχους, καθώς τα «χορευτικά» και οι κινήσεις που έκανε κατά την διάρκεια του αγώνα για να μπερδέψει τους αντιπάλους του ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα μαχητικά αθλήματα.
Ο αφροαμερικανός αθλητής αυτοαποκαλούταν «Ο καλύτερος» απ’ όταν άρχισε να αγωνίζεται επαγγελματικά στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε από νωρίς καθώς εκπροσώπησε τις ΗΠΑ στην Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960 κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο, στην κατηγορία ημιβαρέων βαρών. Η καλή πορεία που διέγραφε στον χώρο επισφραγίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1964, στο Μαϊάμι, όταν και κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών, απέναντι στον Σόνι Λίστον.
Ο Κάσιους Κλέι αποκαλούσε τον αντίπαλό του «άσχημη αρκούδα» αρκετό καιρό πριν από τον αγώνα για να του σπάσει το ηθικό, ενώ οι δηλώσεις του τελείωναν με την φράση «…είμαι ο πιο όμορφος, είμαι ο καλύτερος!». Ο αγώνας που έκρινε τον παγκόσμιο πρωταθλητή έληξε με τεχνικό νοκ άουτ στον 6ο γύρο λόγω σοβαρού τραυματισμού του Λίστον από το χτύπημα του αντιπάλου του, γεγονός που έκανε τον Κλέι να πανηγυρίζει έξαλα.
Έχοντας αλλάξει το όνομά του σε Μοχάμεντ αλί ασπαζόμενος το Ισλάμ, το 1966 έβγαλε νοκ άουτ μερικούς από τους πιο δυνατούς πυγμάχους στον κόσμο όπως ο Χένρι Κούπερ, ο Μπράιαν Λόντον και ο Κλίβελαντ Γουίλιαμς τον οποίο νίκησε στον τρίτο γύρο χτυπώντας τον πάνω από εκατό φορές ενώ ο ίδιος είχε δεχτεί μόνο τρία χτυπήματα. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο διεκδικητής του τίτλου, Έρνι Τέρελ, τον αποκάλεσε με το παλιό του όνομα (Κάσιους Κλέι), κάνοντας τον πυγμάχο να νευριάζει και να ανεβάζει απότομα τους τόνους στην συνέντευξη τύπου. «Το όνομά μου είναι Μοχάμεντ Αλι και θα το πεις εδώ, στο κέντρο αυτού του ρινγκ». Κατά την διάρκεια των 15 γύρων, του αγώνα, ο Άλι τον ρωτούσε συνεχώς «πως είναι το όνομά μου;» κάνοντάς τον να κουράζεται και ψυχολογικά με αποτέλεσμα να χάσει τον αγώνα.
Η άρνησή του να καταταχθεί στο στρατό, έφερε ως αποτέλεσμα την αφαίρεση του τίτλου του πρωταθλητή και τον αποκλεισμό από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τρεισήμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, ποινή που αναιρέθηκε αργότερα.
Στις 8 Μαρτίου του 1971 επιστρέφει ξανά στο ρινγκ για να διεκδικήσει τον τίτλο από τον Τζο Φρέιζερ, στην αναμέτρηση που αποκαλέστηκε «Ο αγώνας του αιώνα».
Ο Φρέιζερ υποχρέωσε τον Άλι στην πρώτη του ήττα, μετά από 15 γύρους, διατηρώντας τον τίτλο. Οι δύο πυγμάχοι θα συναντηθούν ξανά το 1973 με τον Άλι να κερδίζει και έπειτα να βάζει στο πρόγραμμά του τον Τζορτζ Φόρμαν, ο οποίος είχε στα χέρια του την ζώνη του πρωταθλητή.
Ο μεταξύ τους αγώνας διεξάγεται στο Ζαϊρ στις 30 Οκτωβρίου 1974 και χαρακτηρίζεται από τα μέσα ενημέρωσης ως Rumble in the Jungle («Βροντή στη ζούγκλα»). Ο Μοχάμεντ Άλι έχει αλλάξει τον αγωνιστικό του χαρακτήρα καθώς το αέρινο περπάτημα και οι χορευτικές του κινήσεις είχαν αντικατασταθεί από ένα βαρύ κορμί που «ξαπλώνει» στα σχοινιά δεχόμενο τα αλλεπάλληλα χτυπήματα του αντιπάλου του. Αυτό ήταν το σύστημα που είχε εφαρμόσει προκειμένου να τον κουράσει και με μία γροθιά στον 8ο γύρο κατάφερε να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο για μία ακόμη φορά.
Ο Τζο Φρέιζερ βρέθηκε στον δρόμο του Αμερικανού πυγμάχου ξανά το 1975 στην αναμέτρηση που έμεινε στην ιστορία ως «Thrilla in Manilla» («Θρίλερ στην Μανίλα»). Ο Άλι θα βγει για μία ακόμη φορά νικητής αλλά θα ηττηθεί τον Φεβρουάριο του 1978 από τον Λίον Σπινκς, τον οποίο θα καταφέρει να κερδίσει με ομόφωνη απόφαση στη Νέα Ορλεάνη, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Μετά από αυτόν τον αγώνα έγινε ο πρώτος πυγμάχος στην ιστορία που κέρδισε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα βαρέων βαρών τρεις φορές.
Ο «Πρωταθλητής του λαού» απέχει από την αγωνιστική δράση για έναν χρόνο, το 1980, και θα επανέλθει όμως για δύο ακόμη αγώνες, απέναντι στους Λάρι Χολμς και Τρέβορ Μπέρμπικ, μετρώντας ισάριθμες ήττες. Η αναμέτρηση της 11ης Δεκεμβρίου 1981 θα είναι η τελευταία του κόντρα στον Καναδό, Τρέβορ Μπέρμπικ, και με αυτόν τον τρόπο θα αποχωρήσει από την παγκόσμια σκηνή της πυγμαχίας.
Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον αλλά το 1996 επιλέχθηκε για την αφή της ολυμπιακής φλόγας κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Το 2012 θα κάνει μία από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του στο Λονδίνο για να ακουμπήσει την σημαία των Ολυμπιακών αγώνων πριν την τοποθετήσουν στον ιστό του σταδίου, ο τότε 70χρονος Άλι δεν είχε επαφή με δημοσιογράφους ούτε έκανε δηλώσεις καθώς η κατάσταση της υγείας του ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Απεβίωσε στις 3 Ιουνίου του 2016 αφήνοντας πίσω του μία βαριά κληρονομιά στον παγκόσμιο αθλητισμό και τις.. ατάκες του που ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν.
«Είμαι ο σπουδαιότερος. Το είπα πριν καν καταλάβω ότι ήμουν. Σκέφτηκα ότι αν το λέω αρκετά, θα πείσω τον κόσμο ότι ήμουν πράγματι ο σπουδαιότερος».
O τελευταίος του αγώνας
Δείτε τα 10 καλύτερα knockouts του Μοχάμεντ Άλι
