Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχθηκε σε πρόσφατη συνέντευξη του, ότι υπάρχει σοβαρό θέμα με την κυκλοφορία των οχημάτων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, ωστόσο ισχυρίστηκε ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη της οικονομίας και στις αυξημένες ταξινομήσεις αυτοκινήτων. Η πραγματικότητα είναι όμως εντελώς διαφορετική και η ταλαιπωρία μας στους ελληνικούς δρόμους οφείλεται κυρίως σε μια σειρά άλλων λόγων και σίγουρα όχι σε μία φαντασιακή ευημερία, Κάτι τέτοιο θα ερχόταν εξάλλου σε πλήρη αντίφαση με το γεγονός ότι οι ‘’πλούσιοι’’ Έλληνες οδηγούν (από καπρίτσιο;) τα πιο γηρασμένο Ι.Χ. στην Ευρώπη με μέσο όρο ηλικίας τα 17 έτη, όταν η μέση ηλικία στην ΕΕ είναι τα 12 χρόνια!
Μία καθοριστική αιτία του χάους στο ελληνικό οδικό δίκτυο αποτελεί το χαμηλό ποσοστό απόσυρσης παλαιών αυτοκινήτων από την κυκλοφορία. Μόνο πέρυσι είχαμε ένα πλεόνασμα περίπου 130.000 Ι.Χ. που προστέθηκαν στα ήδη υπάρχοντα και το οποίο προέκυψε αφαιρώντας από τις ταξινομήσεις καινούργιων και εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, τα Ι.Χ. που κατέληξαν στην πρέσα. Με έναν απλό λογαριασμό και με ένα μέσο όρο μήκους τα 4,5 μέτρα ανά όχημα, καταλαμβάνουν αυτά τα 130.000 επιπρόσθετα μοντέλα περίπου 585 χιλιόμετρα, με το 60% από αυτά να αφορούν στην Αττική, δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες για την κίνηση τους και κάνοντας δυσεύρετες τις θέσεις στάθμευσης.
Δεν αποσύρονται τα παλιά οχήματα
Ο στόλος των αυτοκινήτων στη χώρα μας αυξάνεται κατά μέσο όρο ετησίως γύρω στο 2,5% με 3,5%, όταν στην Ευρώπη -με πολύ υψηλότερες επενδύσεις σε υποδομές- κυμαίνεται το αντίστοιχο ποσοστό από 0,5% έως λίγο πάνω από 1,0%. Όσο δεν θεσμοθετείται ως μόνιμο το μέτρο της απόσυρσης για όλα τα αυτοκίνητα υψηλών αντιρρυπαντικών προδιαγραφών και όχι μόνο για τα ακριβά ηλεκτροκίνητα μοντέλα, τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει το αδιαχώρητο στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγάλες πόλεις.
Ένας άλλος λόγος είναι η τριτοκοσμική κατάσταση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς με τις τεράστιες ελλείψεις σε λεωφορεία και σε οδηγούς, που προκαλούν μεγάλες καθυστερήσεις στα δρομολόγια και ουρές στις στάσεις. Όταν χρειάζεσαι ατέλειωτο χρόνο τις ώρες αιχμής για να φτάσεις στοιβαγμένος σαν σαρδέλα με το λεωφορείο στη δουλειά σου, είναι εύλογο να προτιμάς να πάρεις το σαραβαλάκι σου ή το μηχανάκι. Μην ξεχνάμε και το δίκτυο ποδηλατόδρομων, που είναι ακόμη ανύπαρκτο και καθυστερεί περισσότερο από το γεφύρι της Άρτας.
Παρεμβάσεις στο πόδι
Στην πρωτεύουσα υπάρχουν πλέον πολλά σημεία, όπου τα μποτιλιαρίσματα αποτελούν κανονικότητα και όχι εξαίρεση, όμως δεν γίνονται κυκλοφοριακές παρεμβάσεις. Για παράδειγμα ο Κηφισός αποτελεί μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση, όπου δεν έχει αλλάξει τίποτα εδώ και πολλά χρόνια, ενώ αρκετοί οδηγοί πραγματοποιούν επικίνδυνους ελιγμούς και κινούνται με υψηλές ταχύτητες, αντί να ελέγχονται με διάφορα τεχνικά μέσα, ώστε να υπάρχει μία ομαλή ροή της κυκλοφορίας και να σημειώνονται λιγότερα ατυχήματα. Ακόμη και οι παρεμβάσεις τύπου Μεγάλου Περιπάτου και κλεισίματος της Λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας έγιναν πρόχειρα και προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα. Το κακό είναι, ότι έτσι έγιναν οι πολίτες επιφυλακτικοί απέναντι σε σχέδια απομάκρυνσης του αυτοκινήτου από τα κέντρα των πόλεων και παραχώρησης περισσότερων χώρων στους πεζούς και στους ποδηλάτες, καθώς συνδέουν τέτοιες πρωτοβουλίες με ταλαιπωρία και όχι με αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.
Τέλος, η απουσία ελέγχου της κυκλοφορίας στον Δακτύλιο, αλλά και η ασυδοσία πολλών οδηγών, που σταθμεύουν τα οχήματα τους όπου γουστάρουν μπλοκάροντας ακόμη και λεωφορεία και τρόλεϊ, χειροτερεύουν την κατάσταση. Υπάρχουν φυσικά και άλλες, δευτερεύουσας σημασίας, αιτίες. Για παράδειγμα, τα ηλικιωμένα και κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα μένουν συχνά από βλάβες στο δρόμο και εμποδίζουν την κυκλοφορία σε κεντρικές αρτηρίες. Χρειάζεται λοιπόν μία διαφορετική ολιστική προσέγγιση και όχι αποσπασματικά μέτρα στου κασίδη του κεφάλι, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, γιατί το κυκλοφοριακό προκαλεί οικονομική αιμορραγία, μεγάλη σπατάλη χρόνου, πολλά τροχαία ατυχήματα και σημαντικές επιβαρύνσεις στην υγεία μας.
