Οι σχολές οδηγών προσαρμόζουν τους στόλους τους στα νέα δεδομένα, που ισχύουν πλέον στον κλάδο της αυτοκίνησης και εφοδιάζονται με σύγχρονα μοντέλα, εξοπλισμένα με πολλά συστήματα υποστήριξης του οδηγού, ενώ αγοράζουν και ηλεκτροκίνητα οχήματα. Συστήματα, όπως οι κάμερες οπισθοπορείας, τα ραντάρ απόστασης και οι αυτόματες λειτουργίες παρκαρίσματος κάνουν φυσικά εύκολη τη ζωή ενός οδηγού, κάτι που δεν άρεσε στον Γερμανό εκπαιδευτή οδήγησης Φέλιξ Χαϊμπούτσκι. Ο Χαϊμπούτσκι είναι ιδιοκτήτης μίας σχολής οδήγησης στο Ρότενμπουργκ της Γερμανίας και έγινε γνωστός σε όλη την χώρα, επειδή εκπαιδεύει τους μαθητές του σε ένα παλαιό VW Golf δεύτερης γενιάς αποτελώντας μοναδική εξαίρεση μεταξύ των συναδέλφων του.
Ο αιρετικός δάσκαλος οδήγησης βρήκε αυτό το Golf του 1993 σε ένα συνεργείο, το αγόρασε και το μετέτρεψε σε εκπαιδευτικό όχημα υποψηφίων οδηγών. Από τότε είναι υποχρεωμένοι όλοι οι μαθητές του να κάνουν οπωσδήποτε μερικές ώρες στο τιμόνι του ηλικιωμένου αυτοκινήτου και ακολούθως να καθίσουν και στο κόκπιτ ενός από τα πιο μοντέρνα οχήματα της σχολής. Η λογική του Χαϊμπούτσκι είναι, ότι οι υποψήφιοι οδηγοί θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν με ασφάλεια και παλαιότερα μοντέλα χωρίς σύγχρονα συστήματα υποστήριξης, ενώ τονίζει ότι πολλοί από τους νέους οδηγούς δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να αγοράσουν αμέσως ένα καινούργιο Ι.Χ. με όλα τα έξτρα. Γι αυτό και επιμένει να εκπαιδευτούν οι μαθητές του στην οδήγηση και παλαιών οχημάτων χωρίς ηλεκτρονικούς βοηθούς, ενώ δηλώνει πεπεισμένος, ότι όποιος είναι ικανός να οδηγήσει χωρίς λάθη το VW Golf του 1993, θα περάσει σίγουρα τις πρακτικές εξετάσεις για την απόκτηση του διπλώματος.
Το πράσινο Golf δεύτερης γενιάς δεν επιτρέπεται ωστόσο να χρησιμοποιηθεί σε αυτές τις εξετάσεις, επειδή διαθέτει τρίθυρο και όχι πεντάθυρο αμάξωμα.
