Ακόμη και μία τεράστια αυτοκινητοβιομηχανία με ιστορία και στελέχη κορυφαίων προδιαγραφών δικαιούται να κάνει λάθη.
Μερικές φορές ωστόσο σπάμε το κεφάλι μας, για να καταλάβουμε τι είχαν στο μυαλό τους οι μεγαλόσχημοι μάνατζερ ορισμένων εταιρειών του κλάδου, όταν έδιναν την έγκρισή τους για την εξέλιξη και την κατασκευή συγκεκριμένων μοντέλων, καταδικασμένων να αποτύχουν εκ των προτέρων εξαιτίας των προδιαγραφών τους. Δείτε πέντε τέτοιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου γνωστές μάρκες επένδυσαν σε νέα μοντέλα, τα οποία πραγματικά δεν είχαν λόγο ύπαρξης και φυσικά εξελίχθηκαν σε εμπορικό φιάσκο.
Ford Focus Electric, 2013
Το Focus Εlectric λανσαρίστηκε στα πρώιμα χρόνια της ηλεκτροκίνησης και δεν είχε καμία τύχη, αφού κόστιζε το 2013 πάνω από 40.000 ευρώ, ενώ η πραγματική του αυτονομία ήταν χαμηλότερη από 180 χλμ. Ο ηλεκτροκινητήρας των 145 ίππων ταλαιπωριόταν από το πρόσθετο βάρος της μπαταρίας, που καταλάμβανε ένα μεγάλο μέρος του πορτ-μπαγκάζ, ενώ το δίκτυο φόρτισης ηλεκτρικών μοντέλων βρισκόταν ακόμη σε νηπιακή φάση. Η Ford το κράτησε όσο μπορούσε στη ζωή, τελικά όμως διέκοψε τον Φεβρουάριο του 2017 την παραγωγή του.
Μini Paceman, 2013
Η Mini «έχτισε» γύρω από το τρίθυρο μοντέλο της μία ολόκληρη οικογένεια με διάφορες παραλλαγές, όπως το SUV Countryman, το Cabrio, το κλασικό πεντάθυρο, κλπ. Ανάμεσά τους παρεισέφρησε το Paceman, ένα τρίθυρο αλλόκοτο σχεδιαστικά SUV – Coupe χωρίς κάποια ιδιαίτερη χρηστική αξία. Ακόμη και οι φανατικοί φίλοι της μάρκας στάθηκαν επικριτικά απέναντι στο Paceman, για το οποίο έπεσε η αυλαία μετά από μόνο τρία χρόνια.
Peugeot 1007, 2005
Η ιδέα ενός μίνι με συρόμενες πόρτες για ευκολότερη επιβίβαση και αποβίβαση σε στενούς χώρους στάθμευσης φαίνεται –εκ πρώτης όψεως- πολύ ευφυής. Απέτυχε όμως στην πράξη, επειδή αφαίρεσε η Peugeot από το αμάξωμα τα μεσαία κολωνάκια και προκειμένου να είναι το 1007 ασφαλές στις πλευρικές συγκρούσεις ενίσχυσε τις συρόμενες πόρτες με τον ηλεκτρικό μηχανισμό και έγιναν υπερβολικά βαριές. Έτσι είχαμε τελικά ένα υπέρβαρο μίνι, ακριβό στην παραγωγή του και με υπερβολική κατανάλωση βενζίνης εξαιτίας των περιττών κιλών του, oπότε ήταν νομοτελειακό να σταματήσει η παραγωγή του το 2009 μετά από μόλις 4 χρόνια ζωής.
Renault Kangoo Be Bop, 2009
Με το Kangoo Be Bop άφησαν οι σχεδιαστές της Renault τη φαντασία τους ελεύθερη να καλπάσει. Το αποτέλεσμα ήταν ένα Kangoo με κοντύτερο τρίθυρο αμάξωμα μήκους μόλις 3,9 μ., διχρωμία και ανοιγόμενη οροφή, κυρίως για τους πίσω επιβάτες. Οι πωλήσεις του νεανικού τετραθέσιου μοντέλου ήταν φτωχές, γι αυτό και όταν παρουσιάστηκε το ανανεωμένο Renault Kangoo το 2013 δεν περιλαμβανόταν πλέον στη γκάμα του το Be Bop.
Αston Martin Cygnet, 2011
Η Αston Martin πίστεψε, ότι υπάρχει μία αγορά για ένα μίνι υπερπολυτελείας, που θα κόστιζε μία μικρή περιουσία. Η τιμή εκκίνησης της Cygnet ξεπερνούσε τα 50.000 ευρώ, ωστόσο το μοντελάκι με τον κινητήρα των 98 ίππων ήταν ουσιαστικά ένας ποιοτικότερος κλώνος του γνωστού Toyota iQ, κάτι που απωθούσε τους –κατά βάση σνομπ- υποψήφιους αγοραστές του. H Cygnet αποδείχθηκε πολύ βραχύβια, αφού η παραγωγή της ολοκληρώθηκε το 2013 και μετά από συνολικά 593 πωλήσεις αντί 4.000 ετησίως, όπως ήταν ο στόχος της Aston Martin.
