Ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, Κώστας Γαλανόπουλος, μίλησε τη Δευτέρα (18/09) για τον πανηγυρισμό του στη μνήμη του Μιχάλη Κατσουρή, φιλάθλου της ΑΕΚ που δολοφονήθηκε από Κροάτες χούλιγκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού κόντρα στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ για τα προκριματικά του UEFA Champions League.
Συγκεκριμένα, σε σχετικές δηλώσεις του στην ΕΡΤ1, ο κ. Γαλανόπουλος είπε: «Η ιστορία αρχίζει δύο-τρία λεπτά πριν μπει αυτό το γκολ. Για κάποιον λόγο, από την ώρα που μπαινω στο γήπεδο, το περιβραχιόνιο μού πέφτει και επειδή δεν μου στεκόταν στο χέρι, δύο λεπτά πριν βάλω το γκολ, το έχω πάρει στο χέρι και το κρατάω στη γροθιά μου. Γίνεται η φάση και μπαίνει το γκολ, την ώρα που έχω στο χέρι μου το περιβραχιόνιο για τον Μιχάλη. Ο πανηγυρισμός, όπως είχα πει και τότε, ήταν κάτι τελείως αυθόρμητο. Δεν αλλάζει κάτι και ούτε απαλύνει τον πόνο της οικογένειας του παιδιού. Συμβόλιζε τη δύναμη και πως ό,τι και να έχει γίνει, εγώ που κάθομαι απέναντί σου, με έκρινες, με χτύπησες, με σκότωσες και σε κοιτάω κατάματα, χωρίς να φοβάμαι».
Για τα αισθήματά του που είναι ποδοσφαιριστής, ο κ. Γαλανόπουλος δήλωσε: «Ήταν ένα όνειρο που το είχα απο πιτσιρικάς όταν άρχισα να ποδόσφαιρο. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό, απλά δεν κατάλαβα πότε άλλαξε όλο αυτό. Δεν το πήρα χαμπάρι, απλά το ζω».
Όσον αφορά στα προβλήματα που αντιμετώπισε, ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ σημείωσε: «Ποτέ δεν είναι ρόδινη η διαδρομή για κανέναν αθλητή. Το θέμα είναι να βγαίνεις πιο δυνατός από αυτές τις καταστάσεις και να προχωράς παρακάτω. Σίγουρα με βοήθησαν οι δικοί μου άνθρωποι, που είναι πολύ λίγοι. Ήταν δίπλα μου. Πλέον, είμαι ξανά εδώ γιατί η απουσία μου ήταν αρκετά μεγάλη για έναν ποδοσφαιριστή. Δεν το είχα σκεφτεί πως μπορεί να συμβεί. Συμφιλιώθηκα με αυτή τη σκέψη και προχώρησα παρακάτω».
Ακόμα, ο ίδιος πρόσθεσε: « Ο άνθρωπος αποκτά μία δύναμη, που ούτε ο ίδιος δεν την έχει φανταστεί, όταν τη χρειαστεί, που δεν τον αφήνει να πέσει πιο χαμηλά και την τελευταία στιγμή ξανανεβαίνει και φτάνει εκεί πού θέλει ο ίδιος. Σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά πάνω στην ένταση, στην απογοήτευση μίας προπόνησης που μπορεί να μην έβλεπα αποτέλεσμα… Στην τελική είναι αυτό που σου λέω, βρήκα τη δύναμη μέσα μου και τα κατάφερα […] Στο παρελθόν, είχα πάει σε μία ψυχολόγο για να λέω τα προβλήματα, τα άγχη μου. Με βοήθησε που μιλούσα με έναν άνθρωπο που ξέρει να με καθοδηγήσει. Όταν το χρειαστώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα να την πάρω τηλέφωνο».
